Άρθρο μέλους της Επιτροπής Νέων, για την κατάσταση που διαμορφώνεται στον τουρισμό!

Share

Πριν λίγες μέρες η ΕΕ πήρε την πολιτική απόφαση να κάνει μια επανεκκίνηση της τουριστική δραστηριότητας, με την χώρα μας να γίνεται τόπος προορισμού για εκατομμύρια τουρίστες για άλλη μια χρονιά.  Με μια υποκριτική διπρόσωπη πολιτική, επιβάλλουν ακόμα και με τη βία την πειθαρχία στους εργαζόμενους και το λαό στο όνομα της προστασίας από τον COV- SARS-2, αλλά ανοίγουν το δρόμο στα μονοπώλια του κλάδου προκειμένου να ανθίσει η κερδοφορία τους, χωρίς καμία πρόνοια για τους εργαζόμενους.

Ο τουρισμός, λένε, είναι η “βαριά βιομηχανία” της χώρας μας. Και η αλήθεια είναι ότι μέσα σε αυτή τη φράση μπορούμε να διακρίνουμε πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες, η μεγαλύτερη εκ των οποίων είναι πως, όντως, στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα η ξεκούραση και αναψυχή των ανθρώπων δεν είναι παρά ένα εμπόρευμα, όπως όλα τα άλλα. Δεν είναι “δικαίωμα”, δεν είναι παλλαϊκό κεκτημένο. Αφορά πρωτίστως αυτούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν το εμπόρευμα αυτό. Και αντιστρόφως, αφορά τους εργαζόμενους του κλάδου που παλεύουν να τη βγάλουν με μισθούς της πείνας.

Το εμπόρευμα αυτό το δημιουργούν οι εργαζόμενοι του κλάδου και το εμπορεύονται τα αφεντικά του. Και όπως σε όλους τους άλλους κλάδους, η σύμπτυξη Κεφαλαίου- κράτους είναι δεδομένο πως μας βρίσκει στη μεριά των χαμένων. Έτσι και τώρα, οι αποφάσεις αυτές αφορούν και την χορήγηση τεράστιων πακέτων υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων αλλά και “χαλάρωση”- ή καλύτερα κατάργηση- των μέτρων προστασίας που μπαίνουν εμπόδιο στη κερδοφορία τους. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως η επιβίβαση στα αεροπλάνα δεν θα περιλαμβάνει καν το κενό στις μεσαίες θέσεις τους, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν κοστοβόρο για τις αεροπορικές εταιρίες! Αυτές είναι πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία κινείται σε παρόμοια κατεύθυνση.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου μας γνωρίζουν καλά τι σημαίνει για τους ίδιους το λεγόμενο “τουριστικό θαύμα”. Πάνω από τα σώματα μας έχουν περάσει οι 12ωρες βάρδιες, πολλές φορές ακόμα και 7/7, με μια εντατικοποίηση της εργασίας απάνθρωπη, με μισθούς κοροϊδίας για όλη αυτή τη δουλειά. Ξέρουν πως είναι να μένεις σε κοντέινερ κάτω από 40 βαθμούς μαζί με άλλους 3, ξέρουν τα επίπεδα της πειθαρχίας που επιβάλλουν οι μάνατζερ και οι εργοδότες και πως συμπεριφέρονται στους εργαζόμενους τους.

Να μη δεχτούμε τη θυσία των δικαιωμάτων μας στο βωμό της επανεκκίνησης της τουριστικής δραστηριότητας. Να αμφισβητήσουμε τη λογική πως το να περνάει από πάνω μας η κερδοφορία τους μπορούμε να το αποδεχόμαστε παθητικά με μια ρητορική πως “έτσι είναι τα πράγματα”.  Να οργανώσουμε το συλλογικό μας αγώνα και όλοι μαζί να στείλουμε το μήνυμα ότι δεν είμαστε παθητικοί αποδέκτες κάθε πολιτικής απόφασης που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα της τάξης μας.