Συνέντευξη Τύπου για την Κοινωνική Ασφάλιση (VIDEO)

18 Γενάρη 2016

Το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων και τα Επιχειρησιακά Σωματεία του κλάδου στην Αττική, δίνουμε σήμερα αυτήν την Συνέντευξη Τύπου με αφορμή όχι μόνο τις γενικότερες εξελίξεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά ιδιαίτερα πώς αυτές επηρεάζουν τον δικό μας κλάδο, που όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, γνωρίζει τα τελευταία τρία χρόνια πρωτοφανή ανάκαμψη.

Μιας και προκλητικά προωθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το ιδεολόγημα ότι όταν θα σταθεροποιηθεί η οικονομία κι έρθουν υψηλοί αριθμοί ανάπτυξης μπορεί μέχρι και να αλλάξει προς το καλύτερο το ασφαλιστικό, είμαστε κλάδος που έχει διαχρονική αλλά και πρόσφατη πείρα τί σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη για τις ζωές των εργατικών οικογενειών.

Πρόκειται για το ίδιο προκλητικό ψέμα που μας έλεγαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ότι η ανάπτυξη θα έφερνε πίσω ότι μας έκοψαν τα χρόνια της κρίσης.

Οι αριθμοί όμως μιλάνε από μόνοι τους.

Το 2012 όταν η εργοδοσία, σε συνεργασία με τα συνδικαλιστικά της στηρίγματα στον κλάδο, μας επέβαλαν 15% μείωση μισθών στα ξενοδοχεία και πάνω από 40% στα επισιτιστικά καταστήματα, οι ταξιδιωτικές εισπράξεις ήταν 10,5 δις ευρώ και οι αφίξεις 17 εκ.

Έκτοτε, για το 2013 οι ταξιδιωτικές εισπράξεις ήταν 12,15 δις ευρώ και οι αφίξεις πάνω από 20 εκ., για το 2014 οι ταξιδιωτικές εισπράξεις ήταν 13,4 δις ευρώ και οι αφίξεις πάνω από 24,2 εκ. και για το 2015 οι ταξιδιωτικές εισπράξεις ήταν 13,5 δις ευρώ και οι αφίξεις πάνω από 22,5 εκ. μέχρι τον Οκτώβριο που έχουμε στοιχεία.

Χωρίς να συνυπολογίσουμε όλο το 2015 η αύξηση σε εισπράξεις, όσο εμείς αμειβόμαστε από -15 ως -40%, ήταν για κάθε χρόνο 15,71% το 2014, 10,29% το 2014 και θα είναι αντίστοιχη και για το 2015.

Και το λέμε αυτό σήμερα που η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας είναι στη διαδικασία διαπραγματεύσεων για νέα συλλογική σύμβαση στα ξενοδοχεία, με αίτημα να παραμείνει ως έχει, χωρίς ουσιαστικές αυξήσεις, διατηρώντας τις μειώσεις που επιβλήθηκαν το 2012, που κι αυτές εφαρμόζονται σε μια μικρή μειοψηφία του κλάδου. Τα ίδια και χειρότερα για τις συλλογικές συμβάσεις στα επισιτιστικά καταστήματα και στα Ζαχαρώδη που δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια σε ισχύ. Ο μεσολαβητής του ΟΜΕΔ πρότεινε -28%, πλήρως ευθυγραμμισμένος κι αυτός με την πολιτική της κυβέρνησης, που πιστεύει ότι η ανάπτυξη θα έρθει στα αποκαΐδια των δικών μας δικαιωμάτων, στερώντας από την εργατική οικογένεια τη δυνατότητα να καλύψει τις ανάγκες της.

Δεκάδες κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου σε όλη τη χώρα έχουμε αποφασίσει να παλέψουμε για συλλογικές συμβάσεις που να καλύπτουν στο σύνολό τους όλες τις απώλειες που έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια, τόσο σε επίπεδο μισθών, όσο και δικαιωμάτων.

Σε όλα όμως τα παραπάνω που αποδεικνύουν ποιος ωφελείται από την ανάκαμψη στον τουρισμό, θα πρέπει να προσθέσουμε την μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9% και την αντίστοιχη αύξηση των εισφορών που πληρώνει ο εργαζόμενος.

Από που λοιπόν προκύπτει ότι η ανάπτυξη φέρνει μαζί της αύξηση στο εισόδημα των εργαζομένων;

Κι όταν καταρρίπτεται αυτό το επιχείρημα τότε το ρίχνουν στην αύξηση της απασχόλησης και άρα και τα έσοδα των ασφαλιστικών οργανισμών.

Εδώ το ψέμα γίνεται ακόμη πιο προκλητικό. Τί είδους απασχόληση «προσφέρουν» οι ξενοδόχοι και σε τί ποσοστό περιέχουν ασφαλιστικές εισφορές είναι γνωστό.

Οι πιο μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της Αττικής που λειτουργούν όλο το χρόνο (όπως άλλωστε και το 45,4% των μονάδων της χώρας), έχουν δραστικά μειώσει το ποσοστό των εργαζομένων με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, την ίδια στιγμή που ο κύκλος εργασιών τους έχει αυξηθεί εντυπωσιακά τα τελευταία τρία χρόνια.

Στοιχείο σημαντικό μάλιστα, που διευρύνει ακόμη περισσότερο την παραπάνω αντίθεση έχει να κάνει με την αύξηση των ξενοδοχείων διαχρονικά. Σύμφωνα με στοιχεία από μελέτη του ΙΤΕΠ (Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων), από το 1990 το ξενοδοχειακό δυναμικό αυξήθηκε κατά 51% σε μονάδες, κατά 79% σε δωμάτια και κατά 84% σε κλίνες. Το ίδιο διάστημα οι εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου είναι τουλάχιστον οι μισοί, σε όλες τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.

Αλλά και στο χώρο του επισιτισμού η κατάσταση είναι ανάλογη, αν λάβουμε υπόψη το μέγεθος του χώρου, που σήμερα αφορά πάνω από 100.000 εργαζόμενους στην Αττική (στοιχεία ΙΚΑ 2013) και χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Οι αντίστοιχες αυξημένες ανάγκες σε προσωπικό, τόσο στα ξενοδοχεία όσο και στον επισιτισμό, καλύπτονται στην πλειοψηφία τους από τις παρακάτω μορφές εργασίας:

1. Από συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που στην πλειονότητά τους επαναλαμβάνονται για διάστημα πολλών χρόνων.
2. Από συμβάσεις μιας ημέρας που σχεδόν όλες επαναλαμβάνονται για μέχρι και τριάντα μέρες το μήνα.
3. Από συμβάσεις διαλείπουσας απασχόλησης, για λιγότερες από 5 ημέρες με μειωμένο ή πλήρες ωράριο.
4. Από δουλεμπορικά συνεργεία που «νοικιάζουν» εργαζόμενους σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, στην πλειοψηφία τους χωρίς συμβάσεις, ή με όλες τις παραπάνω μορφές εργασίας.
5. Από «συμβάσεις» πρακτικής, μαθητείας, κατάρτισης με Έλληνες και ξένους εργαζόμενους, για τις οποίες δεν ισχύει απολύτως τίποτε από την καταρημαγμένη εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία.

Σε όλες τις περιπτώσεις οι εργαζόμενοι καλύπτουν την όλο και αυξανόμενη ζήτηση με βάση την ανάπτυξη του τουρισμού-επισιτισμού, κάτι που καταμαρτυρεί η επαναλαμβανόμενη σύναψη όλων των ειδών συμβάσεων ελαστικής απασχόλησης.

Το δε αποτέλεσμα αυτών των μορφών απασχόλησης στη ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους είναι καταστροφικό. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε:

• Καταργείται κάθε έννοια προστασίας της μητρότητας. Όποια εργαζόμενη μένει έγκυος, απομακρύνεται, δίχως πρόσβαση στην άδεια λοχείας και τοκετού.
• Δεν ισχύουν οι όποιες ρυθμίσεις αφορούν την άδεια ασθένειας, τα εργατικά ατυχήματα.
• Οι εργαζόμενοι δεν δικαιούνται απολύτως καμία αποζημίωση απόλυσης.
• Καταστρατηγούνται όλες οι συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες.
• Η ανασφάλιστη και η απλήρωτη δουλειά είναι κανόνας και όχι εξαίρεση.
• Οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ο εργαζόμενος πληροί τις προϋποθέσεις για χορήγηση επιδόματος ανεργίας είναι ελάχιστες.
• Και το πιο σοβαρό, η καταργούνται μια σειρά από δικαιώματα που απέμειναν στην Κοινωνική Ασφάλιση για τον εργαζόμενο και την οικογένειά του.

Αυτή την Κοινωνική Ασφάλιση έχουν βάλει στο στόχαστρο ΕΕ, δανειστές, βρίσκοντας την πιο ικανή και πρόθυμη κυβέρνηση να τα περάσει, ώστε να τελειώνουν μια και καλή με ό,τι απέμεινε από τις επιθέσεις που δέχτηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ακόμη και πριν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης.

Γιατί οι ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση ήταν πάγια απαίτηση του κεφαλαίου να απαλλαγεί από την υποχρέωση να δίνει για αυτήν μέρος από τα κέρδη που βγάζει από τη δουλειά των εργαζομένων.

Να γιατί το 2007 από την κυβέρνηση της ΝΔ ξεκίνησε η ενοποίηση των ταμείων, που μείωσε κάθετα όλες τις παροχές που είχαμε σε υγεία-πρόνοια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάργηση του ταμείου ασφάλισης ξενοδοχοϋπαλλήλων και την υπαγωγή του στο ΙΚΑ.

Να γιατί αμέσως μετά από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργήθηκαν τα ΒΑΕ που πρόσθεσαν σε καμαριέρες, σερβιτόρους, μάγειρες από 5 ως 10 χρόνια παραπάνω δουλειάς.

Το 2006 όσοι ήταν στα Βαρέα συνταξιοδοτούνταν με την βασική προϋπόθεση των 4.500 ενσήμων από τα οποία τα 3.600 στα Βαρέα με 55 όριο ηλικίας για τις γυναίκες και 60 για τους άντρες.  Αντίστοιχα όσοι ήταν στα Μικτά συνταξιοδοτούνταν με την βασική προϋπόθεση των 4.500 ενσήμων και στα 65 χρόνια οι άντρες και 60 οι γυναίκες. Αυτό αποτελούσε μια μικρή ανάσα για τους εκατοντάδες χιλιάδες εποχικούς εργαζόμενους του κλάδου, που αδυνατούν να συγκεντρώσουν περισσότερες μέρες ασφάλισης, λόγω της εποχικότητας.

Το 2006 επίσης όσοι εργαζόμενοι είχαν 10.500 ένσημα από τα οποία 7.500 βαρέα συνταξιοδοτούνταν στα 55 χρόνια, ενώ με τα ίδια ένσημα αλλά μικτά συνταξιοδοτούνταν στα 58 χρόνια. Και τέλος όσες μητέρες είχαν ανήλικο παιδί συνταξιοδοτούνταν στα 55 χρόνια με 5.500 ένσημα.

Σήμερα τα 67 χρόνια είναι απαραίτητο όριο για να συνταξιοδοτηθεί ένας μάγειρας ή μια καθαρίστρια, που είναι κατανοητό ότι πολύ νωρίτερα θα είναι ξεζουμισμένη στην ανεργία, μην μπορώντας να εξασφαλίσει ένα μισθό, ούτε βέβαια και σύνταξη. Ενώ οι συνθήκες δουλειάς θα την έχουν επιβαρύνει σε βαθμό που οι εμπορευματοποιημένες υπηρεσίες υγείας θα την αποκλείουν από την πρόσβασή της σε αυτήν.

Κι όσοι φτάσουν σε αυτό που ονομάζουν εθνική σύνταξη θα είναι υποχρεωμένοι να ζουν με 384 ευρώ γιατί η αναλογική απαιτεί να έχεις δουλειά με δικαιώματα, κάτι που στον κλάδο μας είναι εδώ και χρόνια σε διαρκή αμφισβήτηση.

Τέλος, προβλέπεται και νέα μείωση του εφάπαξ των ξενοδοχοϋπαλλήλων περίπου στο 10%, μετά τη μείωση κατά 30% που έχει υποστεί από το δεύτερο μνημόνιο.

Αυτά έρχονται να προστεθούν στη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση. Για να πάρει κανείς εφάπαξ σήμερα χρειάζεται πάνω από δυο χρόνια. Και όπως πάει η κατάσταση δεν θα έχεις κανείς νέος την απαραίτητη 20ετία για τη χορήγησή του τα επόμενα χρόνια. Η ίδια κατάσταση υπάρχει και με τα μειωμένα επιδόματα ασθενείας, τα οποία καθυστερούν τέσσερις και πέντε μήνες, αφού στο ΙΚΑ έχουν μείνει ελάχιστοι υπάλληλοι για να εξυπηρετούν πάνω από 20.000 έμμεσα και άμεσα ασφαλισμένους στην Αττική. Φανταστείτε πόσο αυτό οξύνει ακόμη περισσότερο την ήδη άσχημη κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι του κλάδου, εξαιτίας των αντεργατικών πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια και βέβαια των μειώσεων σε μισθούς και επιδόματα που ξεπερνούν το 40%.

Τα θυμίζουμε αυτά για να γίνει κατανοητό το μέγεθος των ανατροπών μέσα σε μόλις μια δεκαετία, ενώ χρειάστηκαν αγώνες 60 και πλέον χρόνων για τις κατακτήσεις, που κατά τη γνώμη μας και πάλι απείχαν πολύ από αυτό που είχαν ανάγκη οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους.

Άρα σε τί από όλα αυτά θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε; Σε τί από αυτά συνίσταται υπερβολή; Και ποια μπορεί να είναι η προοπτική για τις οικογένειές μας από εδώ και μπρος;

Το Συνδικάτο και τα επιχειρησιακά σωματεία στην Αττική όχι μόνο απορρίπτουμε το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο στο σύνολό του, αλλά θέλουμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα.

Η στόχευσή μας είναι όχι μόνο να συνεχίσουμε την εκστρατεία ενημέρωσης όλων των συναδέλφων για το νέο έγκλημα που είναι στα σκαριά αλλά και να επαναφέρουμε στο προσκήνιο την ανάγκη για ικανοποίηση των σημερινών αυξημένων μας αναγκών.

Κάτι που μπορεί να επιτευχθεί αν περισσότεροι μπούμε στον αγώνα για να σταματήσουμε να πληρώνουμε τις συνέπειες της της κρίσης, να διεκδικήσουμε την αναπλήρωση των απωλειών που είχαμε το προηγούμενο διάστημα.

Είναι υπόθεση του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά, είναι ζήτημα ατομικής ευθύνης καθώς από τη στάση και τη δράση του καθένα, θα δυναμώνει η οργάνωση και η συμμετοχή μας στους αγώνες. Από αυτό άλλωστε εξαρτάται η έκβαση της αναμέτρησης.

Είμαστε μια χώρα με τεράστια πλεονεκτήματα σε ό,τι αφορά τον τουρισμό, κι όμως ο λαός μας είναι αποκλεισμένος από το δικαίωμα να τον απολαύσει.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που σήμερα εξυπηρετούν πάνω από 25 εκ. τουρίστες, στη συντριπτική πλειοψηφία από εισερχόμενο τουρισμό, θα μπορούσαν να είχαν τη ζωή που τους αξίζει, όπως κι όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν και σήμερα για να μειωθούν δραστικά τα όρια συνταξιοδότησης και ο χρόνος εργασίας στα 60 χρόνια για τους άνδρες-55 για τις γυναίκες, 55-50 για τα ΒΑΕ αντίστοιχα.

Κριτήριο για τα αιτήματά μας ήταν, είναι και θα είναι η ικανοποίηση των εργατικών, λαϊκών αναγκών. Όμως αποτελεί πρόκληση στη χώρα των 15 δις ευρώ ταξιδιωτικών εσόδων, να μας ζητούν να μη μιλάμε για αύξηση μισθών και συντάξεων, να είμαστε χωρίς τις στοιχειώδεις παροχές Υγείας, Πρόνοιας, στην ουσία χωρίς κοινωνικά δικαιώματα. Να μην αποτελεί η Υγεία, η Πρόνοια, η προστασία του εργαζόμενου στο χώρο δουλειάς δικαίωμα.

Η Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να είναι υπόθεση του κράτους, κι όχι πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας του κεφαλαίου

Η πρόληψη, η προστασία της υγείας και η περίθαλψη πρέπει να είναι υπόθεση ενός αποκλειστικά δημόσιου – δωρεάν συστήματος Υγείας με κατάργηση του κλάδου Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, που θα χρηματοδοτείται πλήρως από το κράτος και θα παρέχει ισότιμα, χωρίς διακρίσεις, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλους.

Γι΄ αυτό απαίτησή μας είναι να καταργηθεί κάθε ιδιωτική και κρατική επιχειρηματική δραστηριότητα.

Έχουμε επίγνωση πόσο χρόνο έχουμε χάσει οι εργαζόμενοι περιμένοντας κάθε φορά το μεσσία που θα έφερνε αλλαγές προς το καλύτερο ή κάποιον που θα σταμάταγε την σε βάρος μας επίθεση.

Αυτός ο δρόμος είχε επώδυνα αποτελέσματα για εμάς και τα παιδιά μας γιατί οι ανατροπές στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δεν σταμάτησαν ποτέ. Κάθε αντιασφαλιστικός νόμος πάταγε πάνω στους προηγούμενους χωρίς να τους καταργεί, όπως άλλωστε γίνεται και σήμερα.

Θέλουμε όμως να μη μείνουμε εκεί, αφού θεωρούμε απαραίτητο να φτάσει παντού η πρόταση του ΠΑΜΕ για άλλο δρόμο ανάπτυξης, που στηρίζεται στην αντίληψη ότι παραγωγός του πλούτου είναι ο εργαζόμενος και επομένως πρέπει να είναι και ο μοναδικός αποδέκτης του. Κι εμείς στον τουρισμό βλέπουμε καθημερινά πώς περνά από τα χέρια μας δουλειά που δημιουργεί απίστευτο πλούτο, τον οποίο ούτε οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν, ούτε όμως και λαός μας κάνει διακοπές και αναψυχή.

Αυτό απαιτεί πλήρη σύγκρουση, δηλαδή ο λαός να έρθει σε αντιπαράθεση και ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.

Και σε μια τέτοια προοπτική οδηγούμαστε έτσι κι αλλιώς, με μπροστάρη το Συνδικάτο μας και τα ταξικά επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου στην Αττική και σε όλη τη χώρα.

Αυτό το πλαίσιο έχει η σημερινή μας παρέμβαση στο Υπουργείο Εργασίας στις 4 μμ

Με αυτά τα αιτήματα θα πάμε στην 24ωρη Πανεργατική Απεργία στις 4 Φλεβάρη.

Με την χωρίς σταματημό δράση όλων των σωματείων του κλάδου θα κλιμακώσουμε τον αγώνα.

Μπορούμε και πρέπει να τους σταματήσουμε.