- 1η Μάη ΑΠΕΡΓΙΑ: τα κέρδη τους ή οι ζωές μας - Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10.30 στο Σύνταγμα
- Ανακοίνωση στήριξης στον αγώνα των εργαζομένων στη Newrest στο Ελ. Βενιζέλος
- Όχι άλλοι νεκροί για τα κέρδη τους – να παρθούν τώρα μέτρα ασφάλειας – να τιμωρηθούν οι ένοχοι
- Όλοι στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Συνδικάτου - 5 Μαΐου στο Whyndham στις 15:30 - Με στάση εργασίας 15:00 - 19:00
- Το δώρο Πάσχα είναι κεκτημένο δικαίωμά μας!
Στη δουλειά και στον αγώνα κόντρα πάμε στον χειμώνα

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για την επέτειο 40 ετών από την απώλεια του συγκλονιστικού Μάνου Λοΐζου.
Συμπληρώνονται σήμερα 17 Σεπτεμβρίου 40 χρόνια από τον θάνατο του 45χρονου τότε, αγαπημένου μας δημιουργού Μάνου Λοΐζου.
Η αξία της δημιουργίας του Μάνου Λοΐζου, μένει αναλλοίωτη και μας συντροφεύει στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους μας αγώνες. Τα τραγούδια του ουδέποτε σταμάτησαν να τραγουδιούνται από χείλη παιδικά ή ενηλίκων, ουδέποτε έπαψαν να πλαισιώνουν σχολικές γιορτές ή εργατικές κινητοποιήσεις.
Η τέχνη που υπηρέτησε, υπήρξε στρατευμένη, όπως και ο ίδιος στον αγώνα για μια ζωή με δικαιώματα, στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. «Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι στρατευμένος και συγχρόνως γνήσιος καλλιτέχνης, λέγοντας αυτά που πιστεύεις», έλεγε.
Έμπνευση στο έργο του οι αγώνες των Λαμπράκηδων, των συνεχών διαδηλώσεων για 114, των δυναμικών φοιτητικών, εργατικών, κοινωνικών και πολιτικών αγώνων: ο «Δρόμος», ο «Στρατιώτης», το «Ακορντεόν», ο «Τρίτος Παγκόσμιος»… όλα δεμένα με την ιδεολογική του στράτευση, δεμένα με την ευαισθησία του σε ό,τι αφορά τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους, η αλληλεγγύη του στους αγωνιζόμενους σε όλο τον κόσμο για ισότητα και αξιοπρέπεια βρίσκουν καλλιτεχνική έκφραση στα «Νέγρικα» σε ποίηση του Γιάννη Νεγρεπόντη, τα οποία παρουσιάζονται δύο ημέρες πριν τη δικτατορία, στη θρυλική συναυλία της ΕΦΕΕ (19 Απρίλη 1967). Τραγούδια που μιλούν για τον αγώνα επιβίωσης των μαύρων της Αμερικής και απαγορεύονται την περίοδο της χούντας, όπως και τα άλλα μέχρι τότε τραγούδια του…
Οι απαγορεύσεις, η τρομοκρατία και τα κυνηγητά για τις ιδέες και τα ιδανικά του, δεν τον αποθάρρυναν, αντίθετα του έδιναν υλικό για να εμψυχώνει και να κινητοποιεί την τάξη του.
«Ολα σε θυμίζουν», «Σ’ ακολουθώ», «Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας», «Ο Δρόμος», «Σεβάχ ο Θαλασσινός», «Τζαμάικα», «Ο Τρίτος Παγκόσμιος», «Ο γέρο νέγρο Τζιμ», «Πρώτη Μαΐου», «Τσε», «Αχ χελιδόνι μου», «Μάνα δε φυτέψαμε», «Εχω έναν καφενέ», «Πάγωσε η τσιμινιέρα».. ο «Στρατιώτης», το «Ακορντεόν» ,το «Παλιό ρολόι», ο «Σεβάχ ο θαλασσινός», αλλά και «Το μερτικό μου απ’ τη χαρά», το «Δέντρο»,
Και τόσα άλλα τραγούδια και μουσικές υπέροχες, που παρότι έφυγε νωρίς από τη ζωή, σημάδεψαν την υμνογραφία του ελληνικού τραγουδιού
Ως συνδικαλιστής (ήταν ο πρώτος πρόεδρος του σωματείου) στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού, πάλεψε με συνέπεια για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρείες και την κασετοπειρατεία μέσα από την ΕΜΣΕ
40 χρόνια μετά τον θάνατό του, κρατάμε το Μάνο στην καρδιά και στα χείλη μας, χρειαζόμαστε το έργο του, για να μας συντροφεύει, να μας αναπτερώνει αλλά και να παραδειγματίζει νέους δημιουργούς.
Παρέα με το έργο του «…. κόντρα πάμε στο χειμώνα»