Σκούριασαν οι αλυσίδες

FacebookTwitterGoogle+Share

Σκούριασαν οι αλυσίδες

 

Χρόνια εκατό και βάλε, μ’ όλους τους καιρούς

Κυριακές συννεφιασμένες , μήνες βροχερούς

Μια ιδέα μας κρατάει όρθιους και στεγνούς 

Δίχως κάματο που ανθρώπου δεν χωράει ο νους.

 

Δυνατοί και πρωτοπόροι , ανυπότακτοι, σκληροί

Ανυπάκουα πειθαρχημένοι κόντρα στους σκυφτούς.

Σκούριασαν οι αλυσίδες ,  απ’ τον ίδρο της δουλειάς

Του συστήματος οι κρίκοι τρίζουν , σπάνε τα δεσμά.

 

Δακρυγόνα κι αν μας ρίχνουν, δάκρυα ‘πό χαρά

Πλημμυρίζουν τη καρδιά μας  μύρια όσα λαχταρά.

Ρίχνουν λάσπη ,  να σωπάσουν τις φωνές μας προσπαθούν

Οι ξεκάθαρες αλήθειες δόλια να καλυφθούν .

 

Μητρικά  τα  γκλόπ κτυπούν τη πλάτη , μας τρομοκρατούν

την υγειά σας δεν νοείτε , βάλτε μάσκες φωνασκούν.

Την επίσημη στολή τους βάζουν , άστρα και φτερά

Ψέματα λένε αράδα μήπως και προστατευτούν..

 

Τα ψωμιά τους τελειώνουν,  ανασαίνουνε βαριά.

Παίρνουμε βαθιές ανάσες , τις  κρατάμε σθεναρά

Φιλί  ζωής να δώσουμε , όραμα κ’ ιδανικά

Αρματώνοντας με βόλια την επόμενη γενιά.

 

03 Δεκεμβρίου 2020

 

Κολλιόπουλος Ηλίας