Λίγα λόγια για την τελευταία Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου

FacebookTwitterGoogle+Share

του Σ. Πετρολέκα

Σε λίγες ημέρες ή και ώρες θα υπογραφεί πιθανόν μία συμφωνία με τους θεσμούς – ευχάριστη έκπληξη θα είναι το αντίθετο, η οποία θα συνεχίζει την πολιτική της λιτότητας και της αφαίμαξης, αφού κανένας μνημονιακός νόμος δεν θα αποσυρθεί αλλά και κανένα φιλοεργατικό μέτρο δε θα υιοθετηθεί από την κυβέρνηση, αντίθετα οι εταίροι μας για μία ακόμα φορά ζητάνε αίμα, τη συνέχεια δηλαδή του προγράμματος και όπως παραδέχτηκαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και νέα μέτρα πολύ χειρότερα από αυτά του email Χαρδούβελη.

Πέντε χρόνια αβυσσαλέας επίθεσης από ντόπιους και ξένους εργοδότες και από τις εντεταλμένες κυβερνήσεις τους, είχε σαν αποτέλεσμα να μας γυρίσουν πολλές δεκαετίες πίσω, αφού χάθηκε το 40% του εισοδήματος μίας εργατικής οικογένειας, καταργήθηκε το κράτος πρόνοιας (αυτό τέλος πάντων που υπήρχε…), αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης και μειώθηκαν οι συντάξεις, καταργήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός, χιλιάδες νέοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό και πολλά άλλα που μόνο εμπόλεμη κατάσταση θα είχε αποφέρει. Σε αυτή την επίθεση ο ελληνικός λαός πρόβαλε γενναία αντίσταση με μπροστάρη το εργατικό κίνημα και τις οργανώσεις του και καταδίκασε αυτές τις πολιτικές στις εκλογές της 25 Φεβρουαρίου.

Πάντα όμως και παντού στο κόσμο, οι έκρυθμες καταστάσεις που δημιουργούνται από αντιλαϊκές πολιτικές ή καταστέλλονται ή «θεσμοποιούνται» ή συνεχίζουν να παράγουν έργο. Την πρώτη δυνατότητα αυτής της καταστολής, που εφαρμόστηκε αμείλικτα πάνω σε όποιον αντιστεκόταν, ακύρωσε στην πράξη το κοινωνικό και εργατικό κίνημα της χώρας, τώρα κατά τη γνώμη μου, χωρίς να αποκλείουμε την επιστροφή στην πρώτη, είμαστε μπροστά στις επόμενες δύο. Εκείνη η δυνατότητα που επιχειρεί η αστική τάξη της χώρας μας πρωτίστως αλλά και ξένοι σύμμαχοι της, να χειραγωγήσει το κίνημα αντίστασης, αμβλύνοντας τις αντιθέσεις και επιβάλλοντας την άποψη στην κοινωνία, μέσω των κυρίαρχων ΜΜΕ, ότι εκτός από κάποια μέτρα για την ακραία φτώχεια, τίποτα άλλο δεν είναι δυνατό να συμφωνηθεί με τους θεσμούς, με την προβολή φυσικά του μπαμπούλα – έξοδος από το ευρώ και από την ΕΕ ίσον καταστροφή κτλ. Η δυνατότητα αυτή φυσικά, εκτός από το να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους, τους παρέχει και την δυνατότητα επαναφοράς ανά πάσα στιγμή της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που αποκλειστικά αυτή μπορεί να δώσει λύση στη κρίση, που να συμφέρει τις πολυεθνικές και το κεφάλαιο.

Η άλλη δυνατότητα, ο άλλος δρόμος που μπορεί να υπάρξει, είναι αυτός που μόνο ο λαός μπορεί να χαράξει, αποκλειστικά για το δικό του συμφέρον, για να πάρει πίσω ότι με τόσο βίαιο τρόπο του έκλεψαν τα χρόνια που πέρασαν. Όπως αναφέρθηκε και πριν η ευθύνη της αντίστασης και της οργάνωσης για την επίτευξη αυτού του στόχου πέφτει πρωτίστως στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα γιατί αυτό είναι στη πρώτη γραμμή του μετώπου, αφού κατά της εργασίας στρέφεται η επίθεση του κεφαλαίου, αλλά και τα συνδικάτα είναι αυτά που έχουν την εμπειρία, την οργάνωση και μάχιμα μέλη που μπορούν να ανταπεξέλθουν στον αγώνα αυτόν.

Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν, στο Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Αττικής, πρέπει όλοι να δουλέψουμε στο παραπάνω πλαίσιο, με τα αιτήματα που καλύπτουν τις ανάγκες μας, να επιμείνουμε στην μορφή που έχουμε συναποφασίσει να έχουν η λειτουργία και οι δράσεις του συνδικάτου και τα επιχειρησιακά, να αποκαλύψουμε το σχέδιο υπονόμευσης του λαϊκού κινήματος από τις αστικές εργοδοτικές δυνάμεις όπως προαναφέρθηκε και να προσπαθήσουμε συνδέοντας το Συνδικάτο με τους χιλιάδες ανέργους και νέους εργαζόμενους να το κάνουμε πιο μαζικό.

Είμαι σίγουρος ότι τα παραπάνω είναι στο μυαλό όλων των συναδέλφων που παραβρέθηκαν στην συνέλευση του Συνδικάτου. Παρόλα αυτά χάσαμε πολύτιμη ώρα για να συζητήσουμε και να εμβαθύνουμε στα παραπάνω, αφού ξοδευτήκαμε για μία ακόμα φορά στο τρίπτυχο χρέος-ευρώ-έξοδος από ΕΕ. Ας γίνει τέλος πάντων μία σύσκεψη για να ακουστούν όλες οι απόψεις και η ατυχής για εμένα κατάθεση της ΛΑΝΤΖΑΣ, (παρέμβαση στον επισιτισμό τώρα και στα ξενοδοχεία και δε το λέω ειρωνικά αφού ήταν παράλειψη της εργατοπολιτικής [?] συλλογικότητας να μη συμπεριλάβει και τα ξενοδοχεία στις παρεμβάσεις της), ξεχωριστού πλαισίου το οποίο όμως τελικά δεν ήταν για ψήφιση αλλά για να διαφοροποιηθεί από την πλειοψηφία, στη συνέχεια να προτείνει τρία ζητήματα για να υιοθετηθούν από το κεντρικό σχέδιο δράσης που κατατέθηκε και που τελικά ούτε αυτό έγινε δυνατόν αφού μετά από αρκετή ώρα διαφωνιών, αγορεύσεων και οχλαγωγίας αποδείχτηκε ότι ούτε αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αποδεχτά.

Εδώ να επισημάνω ότι στο χώρο βρίσκονταν για πρώτη φορά συνάδελφοι από το Πεντελικό, όπου ενώ είχαν έρθει για να συζητήσουν το πρόβλημά τους, εισέπραξαν την απαξίωση του συναδέλφου Χότζογλου, Γ.Γ. της Ομοσπονδίας, όταν τους κατηγόρησε ότι η παρουσία τους στο ΥΠ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ την προηγούμενη ήταν για το θεαθήναι και επίσης θορυβήθηκαν, με την διαμάχη ανάμεσα σε θερμόαιμους συναδέλφους που αγνοούσαν το προεδρείο και τη διαδικασία. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Φυσικά, εάν είχε φροντίσει η ΛΑΝΤΖΑ να συζητήσει στο ανοιχτό ΔΣ που είχε προηγηθεί τα θέματα που ήθελε να συμπεριληφθούν ώστε να μην υπάρξει όλη αυτή η άνευ ουσία αναστάτωση και αν είχε επίσης, επιτρέψτε μου λίγο χιούμορ, η διοίκηση φροντίσει να παρέχει λίγα αγχολυτικά σε μερικούς συναδέλφους και συναγωνιστές.

Κάθε φορά όμως θα είναι και καλύτερα, έτσι δεν είναι;