Για την γυναίκα και τους αγώνες της… για το σήμερα

Share

Σ. Κουτσουραδή, Σ. Παλιάγκα

Στο σύστημα που ζούμε σήμερα, που υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στη γη, στα εργοστάσια, στα λιμάνια, σε όλα τα μέσα παραγωγής, η θέση της γυναίκας ποτέ δεν θα γίνει απόλυτα ισότιμη.

Η αστική δημοκρατία υπόσχεται στα λόγια την ισότητα και την ελευθερία. Στην πραγματικότητα καμία αστική δημοκρατία ακόμα και η πιο προηγμένη δεν έδωσε στις γυναίκες, που αποτελούν το μισό ανθρώπινο γένος την πλήρη ισοτιμία με τον άνδρα. Η σημερινή δημοκρατία είναι δημοκρατία πομπωδών φράσεων, πανηγυρικών λόγων, μεγάλων υποσχέσεων, ηχηρών συνθημάτων για ελευθερία και ισότητα, ενώ στην πραγματικότητα αυτά συγκαλύπτουν την σκλαβιά και την ανισοτιμία της γυναίκας, τη σκλαβιά και την ανισότητα των εργαζομένων και εκμεταλλευόμενων.

Την 8η του Μαρτη τιμάμε τις εργάτριες στα εργοστάσια ιματισμού και κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης που τόλμησαν το 1857 να υψώσουν το ανάστημα τους, να αντισταθούν στις άνισες αμοιβές, στα άθλια ωράρια και συνθήκες δουλειάς, στην εκμετάλλευση και καταπίεση που βίωναν.

Μόσχα 1963. 5ο συνέδριο της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών. Γυναικείες οργανώσεις από 73 χώρες παίρνουν μέρος. Η αποστολή, λίγες μέρες πριν, της Βαλεντινα Τερεσκοβα, της πρώτης γυναίκας αστροναύτη στο διάστημα, σφραγίζει το συνέδριο. Στην διάρκεια του συνεδρίου η Τερεσκόβα λέει: «πετούσα και σκεφτόμουν ότι καλά θα ήταν η αποστολή μας να θεμελιώσει μια αόρατη, αλλά γερή γέφυρα ενότητας στις καρδιές των γυναικών όλου του κόσμου».

Φυλακές Αλικαρνασσού, Σεπτέμβρης 1969. Επιστολή φυλακισμένων γυναικών πολιτικών κρατουμένων προς την ΠΔΟΓ. «…..λυπούμαστε που δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε στο συνέδριο και να σας φέρουμε τον αγωνιστικό χαιρετισμό των γυναικών της χώρας μας. Η δικτατορία όμως μας κρατά κλεισμένες στο Γυναικείο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Αλικαρνασσου και δεν μπορούμε να προσφέρουμε ό,τι αισθανόμαστε πως απαιτεί από εμάς η εκλογή μας σαν μέλη το ανώτατου οργάνου της ΠΔΟΓ. Όμως μια έπαλξη του αγώνα είναι και τα στρατόπεδα και οι φυλακές. Βρισκονται στο στρατόπεδο μας 90 γυναίκες. Μέσα από το στρατόπεδο στέλνουμε την φωνή μας στις γυναίκες όλου του κόσμου…, να ευχαριστήσουμε για την θέρμη αγωνιστική συμπαράσταση και να ζητήσουμε την ένταση αυτής της πολύτιμης συμπαράστασης στον αγώνα του λαού μας κατά της φασιστικής τρομοκρατίας, για το σταμάτημα των διωγμών και των βασανιστηρίων, για την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και την απόλυση όλων των πολιτικών κρατουμένων. Αδερφές μας όλου του κόσμου, σας διαβεβαιώνουμε πως μέσα από τα συρματοπλέγματα θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, μαζί σας, για ένα καλύτερο κόσμο, όπου οι μάνες θα σκύβουν χωρίς τρόμο πάνω από την κούνια των παιδιών τους, απαλλαγμένες από τον εφιάλτη του φασισμού, της πείνας, του πολέμου. »

Την δεκαετία του ´80 το επιχειρησιακό Σωματειο εργαζομένων στο Καζίνο και το Ξενοδοχείο της Πάρνηθας, ξεκινάει με αφορμή την 8η Μαρτη σειρά διεκδικήσεων για την γυναίκα. Το 1985 κατάκτησαν να προστεθεί στην σύμβαση που υπογράφηκε με την επιχείρηση, μειωμένο ωράριο για τις εργαζόμενες μητέρες μέχρι το παιδί να συμπληρώσει τα 4 χρόνια με ένα παραπάνω ρεπό την εβδομάδα για να μπορεί η γυναίκα να φροντίζει την οικογένεια της και το νέο μέλος. αυτή η κατάκτηση είναι μέχρι και σήμερα κατοχυρωμένο δικαίωμα στην επιχειρησιακή σύμβαση.

Σημερα, που φαινομενικά η γυναίκα είναι ελεύθερη να κάνει τις επιλογές της, να διαλέξει εκείνη το πότε θα γίνει μητέρα, το τι επάγγελμα θα κάνει, επιχειρηματικοί κολοσσοί στην Αμερική καλούν τις εργαζόμενες να καταψύξουν τα ωάρια τους, προκειμένου μια εγκυμοσύνη να μην γίνει εμπόδιο στην καριέρα και στην παραγωγικότητα τους. Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα και σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, το κράτος προωθεί με διάφορους τρόπους τον τοκετό κατ’ οίκων μειώνοντας έτσι τις κρατικές δαπάνες κατά 60%.

Το 2011 καταργούνται τα βαρέα και ανθυγιεινά στις καμαριέρες, δουλειά πιο απαιτεί πολλές ώρες ορθοστασία και άμεση επαφή με χημικές ουσίες. Μελέτες δείχνουν ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων πάσχει από προβλήματα του μυοσκελετικού συστήματος, αντιμετωπίζει προβλήματα στο αναπαραγωγικό σύστημα.

Σε συνέχεια των παραπάνω η ζωή της γυναίκας αλλά και συνολικά της λαϊκής οικογένειας έχει γίνει ακόμα πιο συνθέτη και δύσκολη. Αυξάνονται τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς ενώ την ίδια στιγμή πετιούνται έξω από αυτούς χιλιάδες παιδιά, κάτι που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την πραγματική χειραφέτησης της γυναίκας, την απελευθέρωση της από το νοικοκυριό. Η υγεία και η παιδεία ιδιωτικοποιούνται, και η ανεργία αυξάνεται ραγδαία στις νέες ηλικίες. Αυτο οδηγεί ακόμα περισσότερα νέα ζευγάρια να παίρνουν την απόφαση για την δημιουργία οικογένειας αφού συμπληρώσουν τα 30και πλέον έτη.

Απο όλα τα παραπάνω αναδεικνύεται η ανάγκη για την γυναίκα σήμερα, να θέσει εαυτόν μέρος του αγώνα και της πάλης συνολικά για την ζωή που δικαιούται αυτή και η οικογένεια της.

Οπως τονίζεται από την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος στην περσινή της ανακοίνωση με αφορμή την ημέρα της γυναίκας, στις σημερινές συνθήκες είναι μονόδρομος για τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις μετανάστριες, τις νέες σπουδάστριες στα ΤΕΙ, ΑΕΙ, στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης, να οργανωθούν στα σωματεία τους, στις επιτροπές αγώνα, στους συλλόγους γυναικών και τις ομάδες της ΟΓΕ, να μπουν μαζικά στον αγώνα και να μη συμβιβαστούν με τη ζωή που προετοιμάζουν για τις γυναίκες και για όλους τους εργαζόμενους. Γυρίζουμε τις πλάτες μας σε όλους αυτούς που με τις πολιτικές τους έφεραν τις γυναίκες και τους νέους στην πρώτη θέση της ανεργίας, στην πρώτη θέση της εφήμερης δουλειάς χωρίς δικαιώματα, καθιστώντας τους, το πιο εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης.

Τιμάμε και διδασκόμαστε από τον ηρωικό αγώνα των γυναικών το 1857 στην Νεα Υόρκη, χτίζουμε το δικό μας μέλλον με τους δικούς μας αγώνες. Ενα μέλλον που θα απελευθερώσει και τη γυναίκα αλλά και όλη την λαϊκή οικογένεια.