Μαζική απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα: το αντεργατικό έκτρωμα θα καταργηθεί στην πράξη

Με πρωτοφανή συμμετοχή σωματείων και συνδικάτων το Σύνταγμα πλημμύρισε από χιλιάδες εργαζόμενους που έδωσαν δυναμικό «παρών» στη σημερινή συγκλονιστική απεργιά που νέκρωσε χιλιάδες χώρους δουλειάς.

Απέναντι στο νομοσχέδιο – έκτρωμα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι και τα ταξικά σωματεία τους, διατράνωσαν την αντίθεσή τους και απαίτησαν την άμεση απόσυρσή του. Σε κάθε περίπτωση το ταξικό εργατικό κίνημα θα το ακυρώσει στην πράξη και δεν θα συμβιβαστεί με τη σύγχρονη σκλαβιά που προσπαθούν να επιβάλλουν κράτος και εργοδοσία.

Ακόμη οι απεργοί διεκδίκησαν Συλλογικές Συμβάσεις, ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, σταθερό ωράριο εργασίας, δουλειά με δικαιώματα. Εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους πληγέντες από τις πλημμύρες και διεκδίκησαν άμεσες αποζημιώσεις στο 100%, έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης, μέτρα ουσιαστικής στήριξής τους.

Το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού ν. Αττικής συμμετείχε μαζικά και δυναμικά με το πανό του, δίνοντας τον τόνο για το 5μερο – 8ωρο και τη διεκδίκηση κλαδικών συμβάσεων με αυξήσεις.

Κανείς μόνος του – Οργάνωση στα σωματεία και στο Συνδικάτο!

Από το βήμα της απεργιακής συγκέντρωσης μίλησε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού, Γιώργος Στεφανάκης. Στην ομιλία του ανέδειξε την πραγματική στόχευση του επαίσχυντου νομοσχεδίου και κάλεσε σε οργάνωση του αγώνα και κοινή δράση με όλους τους εργαζόμενους. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του:

«Η κυβέρνηση, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι συνδικαλιστές τους, που είναι τοποθετημένοι στη ΓΣΕΕ προσπάθησαν από την πρώτη μέρα που ετοιμάστηκε το νομοσχέδιο, να μας πείσουν να το στηρίξουμε! Το ίδιο έκαναν και σε άλλες μεγάλες Ομοσπονδίες, όπως στην Ομοσπονδία Επισιτισμού – Τουρισμού, που εδώ και χρόνια η πλειοψηφία της διοίκησης έχει υπογράψει τη κατάργηση του 8ωρου, την 7ημερη εργασία, και μάλιστα χωρίς προσαύξηση.

Προσπάθησαν να μας κρύψουν τι ακριβώς πάνε να κάνουν με αυτόν τον νόμο, να μας πουν ότι το κάνουν για μας. Μάλιστα συνέχισαν να φέρνουν ως παράδειγμα τα catering, όπου από πριν ο κανόνας ήταν οι 13ωρες δουλειά, πάντα με τη δικαιολογία της έκτακτης. Τους έπιασε ο πόνος ξαφνικά για το δίκιο του εργάτη. Μάλιστα ακούσαμε τον Γεωργιάδη να λέει ότι δεν βλέπει κανέναν, κανένα επιχειρησιακό σωματείο να διαμαρτύρεται. Από πού να ξεκινήσουμε να του διαβάζουμε τις αποφάσεις επιχειρησιακών σωματείων που αυτή τη φορά έσπασαν ρεκόρ;

Θέλει από τον Τουρισμό που εδώ στην Αττική πάνω από 15 επιχειρησιακά σωματεία συμμετέχουν στην απεργία; Θέλει από τη βιομηχανία τροφίμων που σήμερα μεγάλα εργοστάσια σε μεγάλες εταιρείες είναι κλειστά; Θέλει από το Δημόσιο; Επειδή ο κατάλογος είναι μακρύς ας μην κάνει η κυβέρνηση πως δεν ξέρει, ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται.

Όμως για να μη λέμε και πολλά εμείς, τα είπαν όλα οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ στις Επιτροπές της Βουλής. Πολύ θετικό το νομοσχέδιο γιατί προωθεί την ανταγωνιστικότητα, την εξαγωγική δραστηριότητα κ.λπ. Μάλιστα τους άνοιξε η όρεξη και ζητάνε κι άλλα, όπως την ακόμα μεγαλύτερη απελευθέρωση των απολύσεων.

Άλλωστε έχουν ως παράδειγμα το «μοντέλο του τουρισμού». Που με την κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης, φτάσαμε εμείς οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και την εστίαση να παίρνουμε λιγότερο μισθό από το 2011 και οι όμιλοι να φτάνουν τα 20 δισ. το χρόνο! Η πλειοψηφία από εμάς να δουλεύουμε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μιας μέρας, με 15 μεροκάματα τον μήνα ή για λίγους μήνες και μετά να μπαίνουμε στο ταμείο ανεργίας στην καλύτερη περίπτωση. Όσο δηλαδή προχωρούσαν οι επενδύσεις, όσο πήγαινε καλά η καπιταλιστική οικονομία που ευαγγελίζονται η κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου, τόσο χάναμε εμείς οι εργαζόμενοι. Ποιος μπορεί να μας το διαψεύσει αυτό; Κανένας!

Ο στόχος της κυβέρνησης και όσων έσκιζαν μέχρι σήμερα τα ρούχα τους για την περιβόητη Οδηγία της ΕΕ, για το πόσο καλά αποτυπώνεται στο νομοσχέδιο ή όχι, ήταν να μην υπάρξει κανενός είδους κάλεσμα για απεργία, να μην υπάρχουν αποφάσεις από τις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και μάλιστα σε κρίσιμους χώρους δουλειάς. Στόχος τους ήταν να βάλουν εμπόδια, να μην κουνηθεί φύλλο. Για αυτό άλλωστε οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είχαν βγάλει άχνα, κρυβόντουσαν στα γραφεία τους, δεν σήκωναν τηλέφωνα, γιατί ήθελαν να βάλουν εμπόδια, να μην υπάρξει απεργιακός ξεσηκωμός.

Μάλιστα, την τελευταία στιγμή μας πέταξαν και την μπανανόφλουδα για τις τριετίες, για να μας αποπροσανατολίσουν και να έχουμε και αυταπάτες. Άλλωστε πολύ γρήγορα φάνηκε ότι πρόκειται για κοροϊδία, εφόσον στην ουσία μας διαγράφουν 12 χρόνια δουλειάς, πετάνε έξω όσους αμείβονται με λίγα παραπάνω από τον κατώτατο και στην ουσία μας λένε ότι μόλις το 2027 όσοι θα πάνε στην πηγή να πιουν μια σταλιά νερό, δε θα τα καταφέρουν γιατί η ανεργία θα είναι στο 10%.

Φτάσανε στο σημείο να μας πουν ότι όταν έχουμε δύο εργοδότες είμαστε πιο ισχυροί λες και παίζουμε, λες και τη δεύτερη δουλειά την πιάνουμε για τακτικούς λόγους και όχι για την επιβίωσή μας.

Φάσκουν και αντιφάσκουν. Όσο έβλεπαν τις αποφάσεις των συνδικάτων να δημοσιεύονται τόσο κατέληγαν σε αντιφάσεις και γελοιότητες, όπως και σε τρομοκρατία και εκφοβισμό.

Από τη μια μας λένε ότι θέλουν να προστατέψουν το δικαίωμα στην εργασία απέναντι στους απεργούς και από την άλλη απελευθερώνουν τις απολύσεις με τη δοκιμαστική περίοδο, ακόμα και σε έγκυες γυναίκες, μέχρι και στους εποχικούς συμβασιούχους, διατηρώντας την ανεργία σε υψηλά επίπεδα.

Και λένε αυτές τις χαζομάρες γιατί θέλουν να κρύψουν ότι ο στόχος τους είναι να χτυπηθεί το εργατικό κίνημα, η συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα στην απεργία. Γιατί ξέρουν καλύτερα από μας ότι έχει αποτέλεσμα, ότι τους πονάει! Για αυτό αξιοποιώντας τους νόμους και των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, στείλανε τους εργαζόμενους στις Μεταφορές στα δικαστήρια, για άλλη μια φορά! Δε τους πέρασε όμως!

Είναι βέβαιο ότι όλοι τους θέλανε να περάσει έτσι, στη ζούλα. Να φανεί ότι είναι αποδεχτό από τους εργαζόμενους.

Σήμερα, η μεγάλη πανεργατική απεργία που πήρε πλέον πανελλαδικά χαρακτηριστικά, η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση εδώ στο Σύνταγμα, τους χάλασε τα σχέδια !

Κάνουμε σε όλους καθαρό από αυτή εδώ τη συγκέντρωση, στην κυβέρνηση, στους εργοδότες και τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων: Το βασικό αίτημα της απεργίας μας είναι να μην ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, να το πάρουν πίσω. Αυτοί που θα το ψηφίσουν έχουν τεράστια ευθύνη και θα το πληρώσουν.

Για μας η σημερινή απεργία δεν είναι τουφεκιά στον αέρα. Προστίθεται στην πείρα των προηγούμενων αγώνων, αποτελεί βήμα για να δυναμώσουμε κι άλλο.

Βήμα στην προσπάθεια για να υπάρξει ακόμα πιο μαζική και ενωτική κοινή δράση των εργαζομένων και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Στην προσπάθεια για να δυναμώσει το περιεχόμενο και η κατεύθυνση του αγώνα μας. Για να διαμορφώνουμε μέσα στη μάχη που δίνουμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς τις προϋποθέσεις να ακυρώσουμε στην πράξη ακόμα και την εφαρμογή αυτού του νόμου, όπως έγινε και με άλλους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δυναμώσει ο αγώνας για συλλογικές συμβάσεις που θα κατοχυρώνουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα κατοχυρώνουν το 5ήμερο, το 8ωρο, όπως έγινε στο λιμάνι, όπως γίνεται τώρα από τους εργαζόμενους στην «efood».

Με αλληλεγγύη, με κοινή δράση μπορεί να δυναμώσει η προσπάθεια για να στραφούν ακόμα περισσότερα σωματεία απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική. Να δυναμώσει η κοινή δράση με τους αγρότες και τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και εμπόρους που σήμερα τους καταστρέφει η πολιτική που άφησε απροστάτευτη τη Θεσσαλία, τον Έβρο, την Εύβοια.

Σήμερα μας ενώνει το γεγονός ότι η ακρίβεια στα βασικά τρόφιμα θα φτάσει σε επίπεδα απαγορευτικά για τους εργαζόμενους και η έλλειψη προϊόντων θα οδηγήσει τους αγρότες να αφήσουν τα χωράφια τους, τους εμπόρους να μείνουν χωρίς εμπόρευμα.

Όσοι συνδικαλιστές εσκεμμένα καλλιεργούν την άποψη ότι τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα λόγω του αρνητικού συσχετισμού στη Βουλή, ας πάνε να παραδοθούν στα αφεντικά και να μας αφήσουν ήσυχους. Όσοι προβληματίζονται, όσοι θέλουν να αντιδράσουν, έχουν την επιλογή να περάσουν στη γραμμή της σύγκρουσης και της διεκδίκησης.

Έχουμε αποδείξει ότι ο συσχετισμός δύναμης αλλάζει όταν εμείς οι εργαζόμενοι ενωθούμε, οργανωθούμε και πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας».