ΕΙΣΗΓΗΣΗ στη Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου 12/2/2025

FacebookTwitterGoogle+Share


Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

πραγματοποιούμε σήμερα την πρώτη Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου μας για το 2025 και ευχόμαστε από τη πλευρά της Διοίκησης του Συνδικάτου, καλή δύναμη σε όλες και όλους τους συναδέλφους, με υγεία πάνω από όλα. 

Προφανώς, όπως πάντα στη συνέλευση συμμετέχουν οι συνάδελφοι από τα επιχειρησιακά σωματεία στα ξενοδοχεία και την εστίαση για να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, για να οργανώσουμε τη συνέχεια του αγώνα μας ώστε να βελτιωθεί η ζωή μας , η δουλειά μας από όλες τις πλευρές. Θέλουμε όμως και από την εισήγηση μας σήμερα να κάνουμε μια ιδιαίτερη αναφορά στα παιδιά από τα  Mc Donald’s, που με θάρρος έκαναν το βήμα, οργανώθηκαν στο Συνδικάτο έπειτα από τις παρεμβάσεις που έκανε, σήκωσαν κεφάλι και πλέον άνοιξαν τον δρόμο για να οργανωθούν όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτόν τον πολυεθνικό κολοσσό που μετατρέπει τους νέους εργαζόμενους σε κανονικά ρομπότ, με στόχο να αυξήσει τη κερδοφορία του. Μάλλον οι κύριοι της Mc Donald’s δεν τα υπολόγισαν καλά τα πράγματα, τους διέφυγε ότι εδώ στην Ελλάδα υπάρχει το ΠΑΜΕ, υπάρχουν τα Συνδικάτα που δεν συμβιβάζονται και υποσχόμαστε ότι θα παλέψουμε με όλη μας τη δύναμη για να δουλεύουν οι συνάδελφοι ανθρώπινα, με αυξήσεις στους μισθούς  για να είναι ο καθένας στο πόστο του, για να τους σέβονται οι διευθυντές και οι προϊστάμενοι και να μην δουλεύουν με απειλές, ειρωνείες και τρομοκρατία.

Η συνέλευσή μας σήμερα πραγματοποιείται μέσα σε μια γενική κατάσταση που διαμορφώνεται συνολικά στην Ελλάδα, μέσα σε εξελίξεις που αντικειμενικά μας απασχολούν και επηρεάζουν και τη δουλειά μας,  τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας. Προφανώς το έγκλημα στα Τέμπη που έγινε πριν δύο χρόνια, είναι το γεγονός που μας θυμίζει ότι δεν έχουμε τελειώσει με τη πολιτική του κέρδους, που θυσιάζει τη ζωή όλων μας. Το υποσχεθήκαμε μαζί με τα υπόλοιπα συνδικάτα της Ελλάδας, με τους εργαζόμενους στους σιδηρόδρομους και τις οικογένειες των θυμάτων, ότι αυτό το έγκλημα δε θα ξεχαστεί και θα παλέψουμε χωρίς σταματημό με σκοπό να δυναμώσουμε την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τη μεγαλοεργοδοσία για να μην συγκαλυφθεί το τραγικό έγκλημα των Τεμπών, να αποδοθούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες διαχρονικά που οδήγησαν στο να χαθούν 57 δικοί μας άνθρωποι.

Γιατί έχουν δίκιο οι μαθητές και οι φοιτητές στο σύνθημα τους πως Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ , ΦΕΡΝΕΙ ΝΕΑ ΤΕΜΠΗ!  Έτσι σήμερα είμαστε εδώ για να μετρήσουμε βήματα και στην οργάνωση του αγώνα μας, για να παρθούν εδώ και τώρα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Γιατί είναι δεδομένο με βάση τη κατάσταση που υπάρχει ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε νέα Τέμπη, καθώς αυτό που επικρατεί στους  χώρους εργασίας είναι η παντελής έλλειψη μέτρων, τα οποία αποτελούν κόστος για τους εργοδότες. Δεν πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια μπροστά στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, κι όπως λένε οι εργαζόμενοι δεν γίνεται να ζούμε από τύχη και να πεθαίνουμε από ατυχία.

Έχουμε την πείρα και εμείς οι εργαζόμενοι στα Ξενοδοχεία και την εστίαση, οι διανομείς όταν πριν 2 χρόνια όλοι εμείς που είμαστε εδώ σήμερα βρεθήκαμε με χιλιάδες στον δρόμο μαζί με συναδέλφους μας, με τη νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους για το έγκλημα που δολοφόνησε 57 δικούς μας ανθρώπους φωνάζοντας με μια φωνή το σύνθημα “όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή, το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί”.

Πέρσι οργανώσαμε μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές συγκεντρώσεις για τον ένα χρόνο από το έγκλημα, κόντρα στην προδοτική στάση της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας του κλάδου που ήθελε να μην κουνηθεί φύλλο και να βάλει για άλλη μια φορά πλάτη στην κυβέρνηση και στα κόμματα που κυβέρνησαν και ευθύνονται για το έγκλημα. Πέρσι οργανώσαμε μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές συγκεντρώσεις για τον ένα χρόνο από το έγκλημα κόντρα στην προδοτική στάση της ΓΣΕΕ που ήθελε να μην κουνηθεί φύλλο και να βάλει άλλη μια φορά πλάτη στην κυβέρνηση και στην προσπάθεια συγκάλυψης. Έτσι αφού η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δηλαδή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ καταψήφισε την πρόταση για την απεργία, τώρα μετά το σιχτίρισμα από σωματεία και ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα, που έχουν πάρει αποφάσεις και δουλεύουν καθημερινά για την επιτυχία της απεργίας διακινούν γελοία δελτία τύπου λέγοντας ότι θα καλέσουν στην απεργιακή κινητοποίηση.… όταν το υποδείξει ο σύλλογος θυμάτων των Τεμπών. Συνάδελφοι, ντράπηκε για άλλη μια φορά και η ίδια η ντροπή. Και η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι κομμάτι της συγκάλυψης, όπως κάνουν και τα κόμματα που τους στηρίζουν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κομμάτι της συγκάλυψης της πραγματικής αίτιας που οδήγησε στο έγκλημα για τις ράγες του κέρδους που βάφτηκαν με αίμα. Με τη στάση τους στηρίζουν την κυβέρνηση και όλο το σύστημα λέγοντας συντεχνιακά πχ τα αιτήματα των σιδηροδρομικών από πριν το έγκλημα για να είναι ασφαλείς οι μεταφορές ή τη μάχη και τους αγώνες που δίνουμε πιο συγκεκριμένα και στον Πειραιά για να μην έχουμε νεκρούς και σακαταμένους εργάτες στο λιμάνι, στη ζώνη, στα εργοστάσια, στα καράβια, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Για το κέρδος, γιατί την ζωή μας όλοι αυτοί την βλέπουν ως κόστος. Δεν θα τους περάσει.

Αυτοί οι αγώνες όμως αχρήστεψαν κάθε προσπάθεια συγκάλυψης, έδειξαν τον πραγματικό ένοχο που είναι το αντιλαϊκό κράτος και η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και των προηγούμενων, η ΕΕ που για λογαριασμό των μονοπωλίων όπως και της HELLENIC TRAIN βάζουν τις ζωές μας στο ίδιο ζύγι με το κέρδος τους. Οι αγώνες αυτοί έγιναν αφορμή να αναπτυχθούν νέοι αγώνες για την προστασία της ζωής των εργαζόμενων και του λαού, να δημιουργηθούν νέα σωματεία.

Οι αγώνες αυτοί κράτησαν τη φλόγα ζωντανή και για αυτό το λόγο την Κυριακή στις 26 του Γενάρη, μετά το ανατριχιαστικό ηχητικό ντοκουμέντο με νέα παιδιά να ουρλιάζουν πως δεν έχουν οξυγόνο, βουλιάξαμε την Αθήνα με το μεγαλειώδες συλλαλητήριο αλλά και όλες τις πόλεις της χώρας. Αυτή η συγκλονιστική συμμετοχή του κόσμου αχρήστεψε για ακόμα μια φορά την προσπάθεια της κυβέρνησης για συγκάλυψη, και επιβεβαίωσε αυτό που εμείς γνωρίζουμε ότι όταν ο λαός πάρει την κατάσταση στα χέρια του μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις υπέρ του κάνοντας πράξη το δίκιο του. Έγινε λοιπόν ξεκάθαρο παντού πως η λαϊκή απαίτηση είναι να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών και ταυτόχρονα να δοθούν εδώ και τώρα χρήματα για υγεία, παιδεία, μισθούς για μέτρα υγείας και ασφάλειας, για αυξήσεις στους μισθούς για να μην γίνει κανονικότητα οι εργαζόμενοι να κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάζουν πέρα. Ο λαός ξεκαθάρισε πως αυτή τη κανονικότητα δεν την ανέχεται.

Είναι η ώρα όλοι μας, το οργανωμένο εργατικό κίνημα μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους, τα μαθητικά συμβούλια, τα μπλόκα από τους αγρότες, τους συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους να ξηλώσουμε τις ράγες του κέρδους που είναι βαμμένες με το αίμα μας. Αυτό είναι που φοβίζει και ανησυχεί τη κυβέρνηση γιατί εμείς την ενότητα μας την ορίζουμε στο δίκιο μας αλλά και στον αγώνα μας για την ανατροπή αυτής της σαπίλας για να απαλλαγούμε μια και καλή από όλους αυτούς που μας έχουν κατσικωθεί στις πλάτες μας.

Καλούμε  λοιπόν σήμερα να πάρουμε απόφαση για τη συμμετοχή μας στην απεργία στις 28 του Φλεβάρη με συγκέντρωση στις 11:00 στο Σύνταγμα. Θα απεργήσουμε μαζί με τους χιλιάδες εργαζόμενους για να μπορέσουμε να πάρουμε όλοι μας ανάσα έχοντας τα αυτονόητα που μας στερούν, υγεία, παιδεία, μέτρα υγείας και ασφάλειας, αυξήσεις στους μισθούς και να μην ύπαρξη καμία συγκάλυψη για το έγκλημα, και αυτό θα το κάνουμε μαζί με τα σωματεία των σιδηροδρομικών και τις οικογένειες των θυμάτων· είναι ένας κοινός αγώνας.

Στις  28 του Φλεβάρη θα παλέψουμε μαζί με τα δικά μας κλαδικά αιτήματα, για να υπάρξει δικαίωση. Θα προσπαθήσουμε να γίνει για άλλη μια φορά με πανελλαδική, πανεργατική απεργία όπου δίνουμε τον καλύτερο μας ένα απεργιακό, μαχητικό, μαζικό ποτάμι από εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές, συγγενείς των θυμάτων, θα πλημμυρίσει την ΑΘΗΝΑ δίνοντας ραντεβού στις 11:00 στο Σύνταγμα. Στόχος να νεκρώσει όλη η χώρα στο άκρη σε άκρη για να κάνουμε το δίκιο μας πράξη.

Η απεργία αυτή είμαστε σίγουροι ότι θα αποτελέσει βήμα κλιμάκωσης και μήνυμα πως η εργατική τάξη ξέρει να τιμά τους νεκρούς της και τα παιδιά της αγωνιστικά, μαχητικά χωρίς θεσμικά μπιχλιμπίδια που επικαλούνται διάφοροι καλοθελητές που προσπαθούν να εμφανίσουν τραγικό έγκλημα των Τεμπών ως μια παρέκκλιση του σάπιου κράτους τους που έχει μόνο κριτήριο τη κερδοφορία των λίγων και όχι τις ζωές των πολλών. Είναι και αυτό προσπάθεια συγκάλυψης, όταν καλείς τον ένοχο για την δολοφονία 57 ανθρώπων να αποδώσει δικαιοσύνη δημιουργώντας αυταπάτες.

Τι  σημαίνει στη πράξη για μας να μην υπάρχει συγκάλυψη;

Σημαίνει πως πρέπει εδώ και τώρα να μπουν στο κάδρο και να πληρώσουν όσοι έβαλαν τα ξερά τους για να φτάσουμε στη δολοφονία 57 ανθρώπων. Ποιοι είναι αυτοί οι ένοχοι; τους ξέρουμε με όνομα και διεύθυνση :

  • Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, γιατί προσπάθησαν να κρύψουν με μπαζώματα και παραποιήσεις στοιχεία που αφορούν το έγκλημα, αλλά κυρίως γιατί με τους νόμους για περαιτέρω απελευθέρωση των σιδηροδρομικών μεταφορών με βάση και τις οδηγίες της ΕΕ διαμόρφωσαν το πεδίο για φτάσουμε σε αυτή τη τραγωδία.
  • Η HELLENIC TRAIN που έκοβε προσωπικό, μείωνε βάρδιες, απαξίωνε την ασφάλεια και τη συντήρηση για να εξασφαλίσει την μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία της
  • Όλοι όσοι κυβέρνησαν μέχρι σήμερα και όλα τα κόμματα που συμφωνούν με την στρατηγική της περιβόητης ανάπτυξης της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ , ΠΑΣΟΚ , ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΕΑΡ κλπ. Δίπλα σε όλους αυτούς είναι και φορείς όπως ο ΟΣΕ η ΡΑΣ και όλα μαζί εξασφάλιζαν την υποχρηματοδότηση του σιδηρόδρομου ιδιαίτερα στα ζητήματα συντήρησης και ασφάλειας.
  • Η ΕΕ γιατί είναι δική της στρατηγική η απελευθέρωση των μεταφορών και δημιούργησε το έδαφος πάνω στο οποίο έχτισαν όλοι τις εγκληματικές ευθύνες τους. Είναι αυτή που έδωσε την έγκριση στην HELLENIC TRAIN να κυκλοφορούν τα τραίνα που έγιναν ο τάφος τόσος ανθρώπων.
  • Όλοι οι υπουργοί και οι πολιτικοί που πέρασαν από συγκεκριμένες θέσεις με πρώτους τους Καραμανλή, Σπίρτζη, Αγοραστό, Τραντόπουλο, που προσπάθησαν να μπαζώσουν την αλήθεια και πάνω από όλα γιατί με τις υπογραφές τους μέχρι τη στιγμή που μιλάμε ο σιδηρόδρομος αποτελεί καρμανιόλα για το λαό και τους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο.

Σε αυτόν τον αγώνα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις! Για το λόγο αυτό και την ημέρα που θα ξεκινήσει η προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή θα πραγματοποιήσουμε συλλαλητήριο στην Αθήνα αλλά και σε όλες τις πόλεις. Μόνο με την δική μας αταλάντευτη στάση μπορούμε ξεμπερδέψουμε με όλους αυτούς, εμείς πρέπει και μπορούμε να καθορίσουμε τις εξελίξεις.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Παντού, κάθε μέρα μπαίνει σε όλους μας ένα δίλλημα: ή τα κέρδη μας ή οι ζωές μας.

Το παράδειγμα με τη κατάσταση που επικρατεί στη Σαντορίνη, το νησί μοντέλο της τουριστικής κερδοφορίας, είναι αποκαλυπτικό. Με τους συνεχόμενους σεισμούς αποκαλύφθηκε η πλήρης ανυπαρξία των μέτρων προστασίας από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, θα μπορούσαμε να πούμε τα τουριστικά Τέμπη. Γιατί δεν θέλει και πολύ φαντασία να σκεφτούμε το ενδεχόμενο οι σεισμοί να μην ήταν σε αυτή την κλίμακα και συνεχόμενοι, αλλά ένας και δυνατός μέσα στη θερινή σεζόν. Τι θα γινόταν τότε; Αφού δεν υπάρχουν στοιχειώδης υποδομές για να αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα ειδικά με τα εκατομμύρια τουριστών πάνω στο νησί και τους χιλιάδες εργαζόμενους.

Είναι εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει με τις οικογένειες των Σαντορινιών που αποφάσισαν να φύγουν από το νησί να πρέπει να δώσουν 700 ευρώ εισιτήριο για αεροπλάνο, εφόσον τα δρομολόγια των καραβιών είναι λίγα αλλά και τα καράβια ανεπαρκή για να μεταφέρουν ταυτόχρονα τον όγκο των κατοίκων. Ενώ την ίδια ώρα στρατιωτικά αεροπλάνα και καράβια βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και τα πληρώνουμε χρυσάφι για να μακελέψουν τους λαούς. Σε περίπτωση λοιπόν που θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στη Σαντορίνη τι θα γίνει με το εισόδημα των εργαζομένων που σηκώσανε όλα αυτά τα χρόνια το βάρος των τεράστιων κερδών με ατελείωτες ώρες δουλειάς; Εμείς διεκδικούμε από το κράτος και την εργοδοσία να διασφαλιστούν το εισόδημα και τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συναδέλφων μας και θα είμαστε δίπλα τους σε αυτό τον αγώνα.

  • Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα  νοσοκομεία λείπουν γιατροί, πέφτουν ασανσέρ , κόσμος πεθαίνει αβοήθητος
  • Στην εκπαίδευση για τα κέρδη τους ανοίγουν Ωνάσεια σχολεία όπως στο Πέραμα , διαχωρίζοντας τους μαθητές την ίδια στιγμή που πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια των παιδιών μας και αρχές Φλεβάρη ακόμα λείπουν δάσκαλοι και καθηγητές .
  • Στις γειτονιές μας για την κερδοφορία των τραπεζών τα κοράκια κλέβουν τα λαϊκά σπίτια για αυτό σήμερα προτείνουμε επίσης να συμμετέχουμε  σε κινητοποίηση συνδικάτων συλλόγων αυτοαπασχολούμενων στις 19 του μήνα στη do value.
  • Στη δικαιοσύνη τους που εμείς οι εργαζόμενοι την ξέρουμε από πρώτο χέρι όταν οι 9 στις 10 απεργίες βγαίνουν παράνομες για να προστατέψουν την κερδοφορία των μονοπωλίων και αφήνοντας τις ζωές μας απροστάτευτες όπως έγινε και στη τελευταία απεργία των σιδηροδρομικών που είχαν ως αίτημα ασφαλείς μεταφορές. Σε αυτό το κράτος , σε αυτούς τους θεσμούς δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη δεν τους δίνουμε ούτε τον πυρετό μας. Έχουμε τον τρόπο , έχουμε την δύναμη για να μπούμε μπροστά έχουμε και το δίκιο γιατί μόνο έτσι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και θα τα αλλάξουμε χωρίς να περιμένουμε κανέναν σωτήρα και κανέναν μεσσία , φτάνει πια, δεν θέλουμε άλλο σώσιμο.

Αυτό το επιβεβαιώνει πως μέσα στο 2024 κράτος και εργοδοσία μετρούσαν τα κέρδη τους και εμείς 114 νεκρούς στο μεροκάματο. Ένας νεκρός κάθε 3 μέρες. Συμπέρασμα;

Στις μηχανές τους δεν καίνε καύσιμα και λάδια αλλά το αίμα μας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο 2025 έχουμε 59 ανοιχτές πολεμικές συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο, τις περισσότερες από το τέλος του Β’ ΠΠ. Ιδιαίτερα στη γειτονιά μας συμπληρώνουμε 3 χρόνια ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και 1,5 χρόνο από τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ με τη στήριξη της ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και της ελληνικής κυβέρνησης που μας  εμπλέκει όλο και βαθύτερα σε μπελάδες, μετατρέποντας τον ελληνικό λαό σε στόχο αντιποίνων.

Όλα αυτά μας αφορούν και μάλιστα πολύ γιατί:

  • Οι πολεμικές δαπάνες έχουν φτάσει στην χώρα μας τα 7 δισ. κόβοντας χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό από μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία, μέτρα υγείας και ασφάλειας. Τα είπε άλλωστε και ο ΓΓ ΤΟΥ ΝΑΤΟ πριν λίγο καιρό και άθελά του επιβεβαίωσε αυτό που λέμε πως και η ειρήνη μέσα στη σαπίλα του καπιταλισμού γίνεται με το πιστόλι στο κρόταφο των λαών.
  • Γιατί ο κλάδος μας είναι μέσα στη πανδημία αποδείχτηκε ότι όχι μόνο βαριά βιομηχανία δεν είναι, αλλά είναι και από τους πρώτους που χτυπιούνται σε περιπτώσεις πολέμων, φυσικών καταστροφών και όπως πάντα, τη νύφη την πληρώνουμε εμείς.
  • Το ενεργειακό κόστος έχει εκτοξευτεί  λόγω του πολέμου και των ανταγωνισμών τους αφού για να απεξαρτηθεί η Ευρώπη από το ρωσικό φυσικό αέριο  χρυσοπληρώνουμε το LNG των Αμερικάνων και δεν μπορούμε να ζεστάνουμε τα σπίτια μας και την ίδια στιγμή πληρώνουμε το επιπλέον κόστος της παραγωγής ως καταναλωτές.
  • Λόγω του πολέμου και τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης  τα αυξημένα ναύλα από τα οποία θησαυρίζουν οι Έλληνες εφοπλιστές αφού για αυτούς το αιματοκύλισα των λαών αποτελεί ευκαιρία για επενδύσεις έχει αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής σε χιλιάδες βασικά προϊόντα για τη λαϊκή οικογένεια.
  • Οι κυρώσεις στη Ρωσία  αναγκάζουν τους αγρότες να αγοράζουν πανάκριβες πρώτες ύλες ανεβάζοντας το κόστος των προϊόντων που εμείς πληρώνουμε .
  • Και τέλος γιατί το μόνο κομμάτι του σιδηρόδρομου που αναβαθμίστηκε είναι από την Αλεξανδρούπολη έχει τα σύνορα  με κίνητρο την εξυπηρέτηση των ΝΑΤΟΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ για τη μεταφορά όπλων και όχι για την εξυπηρέτηση των επιβατών.

Για μας τους εργαζόμενους και τον λαό είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να μπούμε μπροστά και να οργανώσουμε την πάλη μας για:

  • Να μην υπάρχει καμία διευκόλυνση στους ΝΑΤΟΙΚΟΥΣ, στους φονιάδες των λαών.
  • Καμία εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά σφαγεία
  • Να κλείσουν εδώ και τώρα όλες οι βάσεις του θανάτου στη χώρα μας
  • Καμία δίωξη σε στρατιωτικούς που εκφράζουν τα δίκαια αιτήματα του λαού για απεμπλοκής της αλλά για αλληλεγγύη σε άλλους λαούς
  •  Για λευτεριά στη Παλαιστίνη και να προχωρήσει άμεσα η ομόφωνη απόφαση της ελληνικής βουλής για αναγνώριση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967.

Η ανάπτυξη τους που κάθε μέρα κοκορεύονται κυβέρνηση αλλά και οι άλλοι επίδοξοι σωτήρες έχει μια και μόνο προϋπόθεση, τον ιδρώτα μας, το αίμα μας, την εκμετάλλευση μας για μπουκώνουν με κέρδη μια χούφτα παράσιτα.

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου πλέον έχουν ξεπεράσει τα 22 δισ. τζίρο και κοντεύουν να πιάσουν τα 40 εκατομμύρια τουρίστες.

Ταυτόχρονα έχουμε 22 δισ. ευρώ καθαρά κέρδη για τις εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο και από την άλλη ο μέσος μισθός είναι μικρότερος από το 2011.

Οι επιχειρήσεις ενέργειας κάνουν ρεκόρ στο τζίρο τους και από την άλλη οι λογαριασμοί στην ενέργεια τον Γενάρη είναι 21% πάνω από το Γενάρη του 24 και 30% πάνω από το 2023 και φτάνουμε στο σημείο να  μην μπορούμε να πληρώσουμε το ρεύμα.

Και από την άλλη μεριά τα σούπερ μάρκετ αύξησαν τα κέρδη τους κατά 164 εκ, ευρώ και από την άλλη η λαϊκή οικογένεια μειώνει τα τρόφιμα που αγοράζει.

Οι φόροι για τους εργαζόμενους αυξάνονται κατά 2,5 δισ. ευρώ ενώ για τις μεγάλες επιχειρήσεις έχουμε αναβαλλόμενους φόρους ή και εθελοντικούς όπως για τους Έλληνες εφοπλιστές. Για να μιλάμε και με παραδείγματα απλά οι τράπεζες με 850 εκ. αύξηση κερδών πληρώνουν λιγότερο φόρο από όσο πληρώνουμε όλοι όσοι είμαστε στην αίθουσα του ΕΚΠ.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ: Για να κερδίσουμε οι εργαζόμενοι πρέπει να χάσει το κεφάλαιο.

Η απάντησή μας λοιπόν θα είναι η αγωνιστική διεκδίκηση για σύγχρονα δικαιώματα συντονίζοντας των αγώνα μας οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους. Όπως έγινε και πριν λίγο καιρό όταν περίπου 650 συνδικαλιστικές οργανώσεις διαμορφώσαμε πρόταση νόμου για την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου που έχουν διαμορφώσει η μία  μετά την άλλη όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 15 ετών.

Είναι παράδειγμα οι μαζικές κλαδικές απεργίες του προηγούμενου διαστήματος, αποτελούν φωτεινό φάρο για το πώς θα πορευτούμε.

Η απεργία των οικοδόμων που νέκρωσε τα γιαπιά, διεκδικώντας ΣΣΕ με μεγάλες αυξήσεις και 7ωρο – 5μερο- 35ωρο  στέλνοντας μήνυμα πως τα κατασκευαστικά έργα δεν θα γίνουν τσάμπα, ενώ υπάρχει και η κλιμάκωση σήμερα και αύριο με τη 48ωρη απεργία τους.

Η απεργία στα εργοστάσια τροφίμων με μαζική συμμετοχή εργαζόμενων που διεκδικούν την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις μισθών και κατοχύρωση του 8ωρου.

Η απεργία αύριο του συνδικάτου μετάλλου και των ναυπηγοξυλουργών που πάνε σε 24ωρη απεργία για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας που αποτελεί συνέχεια απεργιακών κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος που είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία αγωνιστικού μετώπου με επίκεντρο το λιμάνι του Πειραιά με ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, μεταλλεργάτες.

Η απεργία των υγειονομικών κόντρα στην εντατικοποίηση, τα εξαντλητικά ωράρια και τις εφημερίες, την τραγική υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων δομών και δήλωσαν πως τα νοσοκομεία δεν είναι επιχειρήσεις απαιτώντας εδώ και τώρα μαζικές προσλήψεις.

Οι αγώνες των εκπαιδευτικών ενάντια στις πειθαρχικές διώξεις της κυβέρνησης, για να σταματήσει το αίσχος στα σχολεία για να μπορούν τα παιδιά μας να έχουν δωρεάν και υψηλού επιπέδου μόρφωση κόντρα στο διαχωρισμό των παιδιών μας με Ωνάσεια σχολεία τη στιγμή που πέφτουν οι σοβάδες στα κεφάλια τους, τους σέρνουν τους αγωνιστές εκπαιδευτικούς στα δικαστήρια.

Οι αγώνες των βιοπαλαιστών αγροτών που δεν τους δίνουν αφορολόγητο πετρέλαιο την ίδια στιγμή βέβαια που τίποτα δίνουν στους Έλληνες εφοπλιστές και τους οδηγούν στον αφανισμό με τα προϊόντα τους που τα αγοράζουν τσάμπα οι μεγαλέμποροι και φτάνουν από το χωράφι στο ράφι με τιμές 4-5 πάνω από όσα τα αγοράζουν από την φτωχή αγροτιά.

Τα μεγάλα συλλαλητήρια των μαθητών και των φοιτητών την περασμένη Παρασκευή που πλημμύρισαν δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα για να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών.

Αυτό είναι συνάδελφοι που φοβούνται αυτό τον συντονισμό, αυτή τη συμμαχία όλων αυτών που είμαστε θύματα αυτής της πολιτικής το τρέμουν σαν το διάολο το λιβάνι και για αυτό εμείς πρέπει να ανεβάσουμε ακόμα παραπάνω τον πήχη της οργανωμένης πάλης.

Το σύνθημα “Δώστε λεφτά για μισθούς, υγεία, παιδεία! Έξω η Ελλάδα από του πολέμου τα σφαγεία “ συμπυκνώνει τα δίκαια αιτήματά μας.

Για αυτό λοιπόν πρέπει να ενισχύουμε συνεχώς τον αγώνα μας για τα μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν όλους μας και που μας ενώνουν απέναντι στο κράτος και την εργοδοσία:

  • Για αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να μην χρειάζεται να κάνουμε δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα. Γιατί συνάδελφοι είδατε και τα δημοσιεύματα για τη νέα κλαδική σύμβαση στα Ξενοδοχεία, που μιλάνε για διαρροές της συμφωνίας της Ομοσπονδίας με τους Ξενοδόχους. Μιλάνε για μια μικρή αύξηση σε αντάλλαγμα για άλλη μια φορά για την επέκταση του χρόνου εργασίας τα 7ημερα και τα 6ημερα, τις 9 ώρες δουλειάς, τα σπαστά ρεπό και το πάρτι των εργολάβων. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από τέτοιους είδους συμφωνίες πέρα από το να γίνονται χειρότερες, όσο αυξάνεται ο ανταγωνισμός για τα κέρδη και όσο η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας θα είναι υπερασπιστής των συμφερόντων των εργοδοτών. Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και για την υπογραφή σύμβασης στην εστίαση, όπου προφανώς όπως έκαναν και με τα ξενοδοχεία καμία συζήτηση, καμία κινητοποίηση.  κανένας αγώνας δεν θα οργανωθεί από την Ομοσπονδία μην τυχόν και πειραχτούν οι τζίροι των εργοδοτών.
  • Για τα μέτρα Υγείας και Ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και την προστασία της ζωής των εργαζόμενων.
  • Για σταθερή δουλειά και σταθερό εργάσιμο χρόνο. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης των μεγάλων τεχνολογικών και επιστημονικών επιτευγμάτων είναι εφικτό να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και η βαριά εργασία. Να υπάρχει ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση, για ψυχαγωγία χωρίς να διαχωρίζεται ο χρόνος εργασίας σε ενεργό και μη ενεργό. Παλεύουμε να εφαρμοστεί παντού το 7ωρο-5μερο-35ωρο κόντρα στα 13ωρα. Έναν τέτοιο αγώνα έδωσαν οι μεταλλωρύχοι στη Χαλκιδική ακυρώνοντας τα σχέδια της εργοδοσίας για 12ωρα και κατάργηση των αργιών.
  • Για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο. Κόντρα στη λογική που προσπαθεί να περιορίσει τις διεκδικήσεις στα στενά όρια των αντοχών της οικονομίας κάτι που επικαλούνται χέρι χέρι οι δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και η κυβέρνηση στηρίζοντας μια πολιτική που είχε ως αποτέλεσμα περικοπές δώρων και καθήλωση στους μισθούς.
  • Για δημόσιο και δωρεάν υγεία ενισχύοντας την δράση μας όλοι και όλες για μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία, για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και την συνολική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Υγεία.
  • Για την κατάργηση στη πράξη του αίσχους των πλειστηριασμών και των εξώσεων. Πρέπει εδώ και τώρα να υπάρξει νομική κατοχύρωση της λαϊκής κατοικίας και της επαγγελματικής στέγης για τους μικρούς επαγγελματίες, ενισχύοντας την αλληλεγγύη μας σε όποιον έρχεται αντιμέτωπος με τα κοράκια των fund. Για τον λόγο αυτό προχωράμε σε κινητοποίηση των σωματείων μας τη Παρασκευή 19 Φλεβάρη και ώρα 16:00 στα γραφεία της DOVALUE.

Συνάδελφοι όλα αυτά απαιτούν ως προϋπόθεση να ενταθεί η δράση μέσα στα σωματεία μας για συσπείρωση και ενεργοποίηση όλων των εργαζόμενων στη μάχη, να μην αφήσουμε να επικρατήσει και κανένας εφησυχασμός που είναι επικίνδυνος κάτι που καλλιεργεί και η απαράδεκτη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που αρνήθηκε να πάρει απόφαση για τις 28 Φλεβάρη. Εδώ στο Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού αναλαμβάνουμε την ευθύνη και είμαστε έτοιμοι να κριθούμε για αυτό να οργανώσουμε την πάλη των εργαζόμενων για οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και να σώσουμε και την τιμή της τάξης μας κόντρα στους υπηρέτες των κυβερνήσεων και της μεγαλοεργοδοσίας.

Κόντρα σε όποιον μας θέλει σιωπηλούς υψώνουμε τη φωνή μας και τη γροθιά μας γιατί θα είμαστε νικητές και όχι στην αναμονή. Αυτό έγινε στα Τέμπη, αυτό θα κάνουμε παντού σε κάθε χώρο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή και σχολείο. Έχουμε τη δύναμη και θα τα καταφέρουμε. Θα μπούμε μπροστά και θα διεκδικήσουμε σε κάθε ξενοδοχείο, σε κάθε μεγάλη επιχείρηση στην εστίαση, επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις με κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας, με βάση τα δικά μας συμφέροντα.

Η απεργία λοιπόν στις 28 Φλεβάρη είναι για τις ζωές μας, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς ξεπερνώντας διλλήματα, δισταγμούς και φοβίες. Κάθε μέρα φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη πιο αποτελεσματική επιλογή πέρα από τη μαζική συμμετοχή στο Συνδικάτο, στα επιχειρησιακά σωματεία, στην οργάνωση του αγώνα.