Κλιμακώνουμε τον αγώνα

FacebookTwitterGoogle+Share

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη 19 Νοέμβρη η συνεδρίαση της Κεντρικής Διοίκησης του Συνδικάτου με τη συμμετοχή συνδικαλιστών από 14 επιχειρησιακά σωματεία και δεκάδες εργαζόμενους από μεγάλους χώρους και από επισιτιστικές επιχειρήσεις.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης έγινε εκτίμηση της απεργίας στις 12 Νοέμβρη και αποφασίστηκε η κλιμάκωση του αγώνα με νέα απεργιακή κινητοποίηση όταν η κυβέρνηση ανακοινώσει το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Παραθέτουμε ολόκληρη την εισήγηση της Κεντρικής Διοίκησης:

Η Κεντρική Διοίκηση του Συνδικάτου χαιρετίζει τη συμμετοχή εκατοντάδων εργαζομένων, νέων, και ανέργων του κλάδου στην 24ωρη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία της 12ης Νοέμβρη, στην απεργιακή συγκέντρωση του Συνδικάτου και του ΠΑΜΕ.

Πρόκειται για συμμετοχή αγωνιστών, πρωτοπόρων εργατών, που παραμέρισαν την τρομοκρατία και τις απειλές της μεγαλοεργοδοσίας, ξεπέρασαν το κλίμα της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού με τα ψίχουλα που καλλιεργεί η κυβέρνηση.

Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι απεργοί εργαζόμενοι του κλάδου άφησαν στην άκρη της ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που όχι μόνο δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους για την οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας, αλλά την υπονόμευσαν, έβαλαν πλάτη στην εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, σε μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, είναι οι φορείς της παραπλάνησης, της συναίνεσης και της ταξικής ειρήνης.

Έχουμε την ανάγκη και την ευθύνη να καλέσουμε από σήμερα τα σωματεία και κάθε χώρο δουλειάς, σε συνέχεια της αγωνιστικής δράσης και κλιμάκωση του αγώνα.

Κάθε ξενοδοχείο, κάθε καφέ ή εστιατόριο, κάθε catering, κάθε τουριστικό γραφείο, το καζίνο να μάθουν από πρώτο χέρι για το αντιασφαλιστικό έκτρωμα που είναι στα σκαριά, να πολλαπλασιαστούν οι συζητήσεις και να δυναμώσουν οι συλλογικές διαδικασίες για τη διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων των αναγκών μας.

Έτσι θα προετοιμάσουμε γερά το επόμενο βήμα αγωνιστικής κλιμάκωσης, δηλαδή την  απάντηση με νέα γενική απεργία ενάντια στην επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, στα δικαιώματα μας, στη ζωή μας.

Κάνοντας μια εκτίμηση της μέχρι τώρα δουλειάς μας πρέπει να πούμε ότι με αυτή την απεργία κορυφώθηκε μια περίοδος αγωνιστικών κινητοποιήσεων, στις οποίες πρωτοστάτησαν οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, με συλλαλητήρια, συμβολικές καταλήψεις, πλατιά εξόρμηση στους εργαζόμενους, κλαδικές παρεμβάσεις, Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις και ενημερωτικές εκδηλώσεις για όλα τα θέματα που «καίνε» την εργατική – λαϊκή οικογένεια.

Εμείς ποτέ δεν κρύψαμε, ίσα-ίσα το καταθέσαμε και στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του κλάδου, ότι ο σχεδιασμός του διμήνου που πέρασε είχε στόχο την άνοδο της ταξικής πάλης ώστε να εκφραστεί με τον πιο μαζικό και ξεκάθαρο τρόπο η αντίθεση των εργαζομένων στα βάρβαρα μέτρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να σπάσει το κλίμα της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας, να γίνουν βήματα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του κινήματος, στην ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ. 

Με δεδομένο ότι βρισκόμαστε ενάμιση μόλις μήνα από τις εκλογές και τη δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποκτά ξεχωριστή σημασία η πρώτη πανελλαδική πανεργατική απεργία μετά τον Γενάρη του 2015.

Το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για μαζική συμμετοχή στην απεργία μπορεί να προκάλεσε τη χλεύη ενός μεγάλου μέρους των εργαζομένων, ως προς το παράδοξο να καλεί το κόμμα που κυβερνά στις απεργιακές κινητοποιήσεις εναντίον της πολιτικής που εφαρμόζει, αλλά αυτό που πρέπει να δούμε είναι την προσπάθειά του να προσανατολίσει στο κίνημα, στην κατεύθυνση που βολεύει την κυβέρνηση και τα ταξικά συμφέροντα που αυτή εκπροσωπεί. Να μας πάει με τα άμεσα προτάγματα του κεφαλαίου, να αποδεχτούμε τη μοίρα που μας ετοιμάζουν, με τα κηρύγματα υπέρ της «κοινωνικής συνοχής» που σκοπό έχουν να μας βάλλουν σε στάση παθητικής αναμονής. Κι όταν αυτά δεν πιάνουν το ρίχνουν στους «κακούς» δανειστές.

Αν παρακολούθησε κανείς την αντιμνημονιακή ρητορική που κυριάρχησε, για παράδειγμα, στην απεργιακή συγκέντρωση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, τα συνθήματα για τους κλέφτες και τα λαμόγια, με όλες μαζί τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΛΑΕ, του ΕΠΑΜ, συνδικάτων που ελέγχονται απ’ τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, είναι ξεκάθαρο ότι κάνουν προσπάθεια να ξαναπουλήσουν «αντιμνημονιακό κουτόχορτο», να δώσουν ανοχή ή να αξιοποιηθούν από την κυβέρνηση στα παιχνίδια και τα παζάρια της.

Στον αντίποδα στάθηκαν οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που εκφράστηκαν με τη μαζική συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ. Όσοι διαδηλώσαμε διατρανώνοντας ότι δεν θα συναινέσουμε σε μια νέα αντιλαϊκή επίθεση, στην περαιτέρω επιδείνωση της ζωής μας, ότι θα διεκδικήσουμε με βάση τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες.

Και δυστυχώς, για ακόμη μια φορά αυτή η συμμετοχή κρύφτηκε από τα ΜΜΕ, που εστίασαν στα μαζέματα των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ και στη δράση των κουκουλοφόρων.

Αυτή η «μαγιά» που με πολύ κόπο φτιάξαμε μέσα από όλη τη δράση μας, τα συλλαλητήρια στις 16 & 22 Οκτώβρη, στις κλαδικές παρεμβάσεις, στην απεργιακή μάχη στις 12 Νοέμβρη, μπορεί να συμβάλει σε μια νέα ανάταση του εργατικού – λαϊκού κινήματος.

Και ακριβώς αυτόν τον στόχο υπηρέτησε η επιμονή μας στις μαζικές διαδικασίες, με την ανοιχτή συνεδρίαση του Συνδικάτου, τις αποφάσεις των ΔΣ 14 επιχειρησιακών σωματείων, τη Γενική μας Συνέλευση, τις δεκάδες περιοδείες και συσκέψεις σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε τμήμα, σε κάθε λαϊκή γειτονιά που είχαμε παρέμβαση.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου οι κινήσεις της μεγαλοεργοδοσίας, που είχε προετοιμαστεί αντίστοιχα με μας όλη την παραπάνω περίοδο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να αυξηθούν οι αγωνιστικές διαθέσεις και να εκφραστούν στην απεργία. Η μη ανανέωση συμβάσεων σε μια σειρά ξενοδοχεία, έστειλε στην ανεργία εκατοντάδες εργαζόμενους και όξυνε το πρόβλημα με την εντατικοποίηση στο μόνιμο προσωπικό. Σε ορισμένους χώρους γνωρίζουμε ότι ασκήθηκε ανοιχτή τρομοκρατία, σε ελαστικά απασχολούμενους και μόνιμους, κάτι που χρειάζεται να δούμε καλύτερα το επόμενο διάστημα, για να απαντούμε άμεσα και αποφασιστικά.

Αμέριστη βοήθεια προς την εργοδοσία και την κυβέρνηση έδωσαν και άλλες δυνάμεις.

Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας κάλεσε την ολομέλεια σε συνεδρίαση στις 3/11, (θυμίζουμε ότι το Συνδικάτο συζήτησε και πήρε απόφαση από 14 Οκτώβρη), πήρε απόφαση για την απεργία με πλαίσιο που όχι μόνο δεν αμφισβητεί την «ευρωπαϊκή προοπτική» της χώρας, αλλά διεκδικώντας ό,τι και οι εργοδότες: αναπτυξιακά προγράμματα για αυτούς, που σημαίνει ταυτόχρονα συνέχιση της άγριας λιτότητας για μας. Η πλειοψηφία δεν πήρε απολύτως κανένα μέτρο για την επιτυχία της. Στα σωματεία της Αττικής που πλειοψηφεί δεν έβγαλε στην απεργία ούτε τα ψηφοδέλτια της, σε ορισμένα (Athens Plaza) ούτε τα ΔΣ.

Αλλά και η ομάδα της ΛΑΝΤΖΑ που καλούσε σε απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με αναρχοαυτόνομες ομάδες, στη ΓΣ διαφοροποιήθηκε από το πλαίσιο του Συνδικάτου στο αίτημα για δραχμή, προσπαθώντας να βάλει από την πίσω πόρτα την ίδια λογική διαχείρισης του συστήματος που πρόβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση και που στηρίζει σήμερα η ΛΑΕ. Υποστήριξε ότι έπρεπε η απεργία να είχε γίνει νωρίτερα, πριν ψηφιστούν τα μέτρα, καλώντας στην ουσία σε αγωνιστική απεργοσπασία.

Συνάδελφοι

η απεργία στον κλάδο είχε συμμετοχή που κυμάνθηκε σε αρκετά καλά για την εποχή επίπεδα σε όσους χώρους έχουμε οργανωμένες δυνάμεις και έγινε δουλειά με σχέδιο και επιμονή. Οι δυνάμεις μας ήταν από 6 το πρωί σε όλους τους μεγάλους χώρους, ενώ στον επισιτισμό έγιναν περιοδείες στο κέντρο της Αθήνας, πριν από την προσυγκέντρωση.

Το υλικό που κυκλοφόρησε ήταν πλούσιο και σε τιράζ και σε θεματολογία. Υπήρξαν ανακοινώσεις του Συνδικάτου για όλες τις κινητοποιήσεις, με εξειδίκευση των μετώπων πάλης στον κλάδο ενοποιώντας το γενικό πλαίσιο. Βγήκαν ανακοινώσεις για τους εργαζόμενους με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και για τις σχολές.

Τώρα όμως πρέπει να κουβεντιάσουμε και να σχεδιάσουμε τη συνέχεια που δεν μπορεί να είναι άλλη από την κλιμάκωση του αγώνα. Και κλιμάκωση είναι η αναμέτρηση με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, που απαιτεί καλή συζήτηση πρώτα εδώ και αμέσως μετά σε κάθε χώρο που φτάνει η δύναμή μας.

Να το πούμε ξεκάθαρα. Πήγαμε κόντρα στο ρεύμα, γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Εδώ μιλάμε για μια συνολική αναμέτρηση.

Δείτε τί αποφάσεις πήραν για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Μόλις το 25% των δανειοληπτών θα είναι δήθεν κι αυτό προστατευμένο με βάση τη συμφωνία κυβέρνησης – κουαρτέτου, αφού στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας των τραπεζών προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων στο σφυρί κινδυνεύουν να βγουν δεκάδες χιλιάδες σπίτια μιας και αίρεται η προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς για το 75% των δανειοληπτών που δεν εξυπηρετούν τα στεγαστικά τους δάνεια. Αυτό που ισχύει έως τώρα ήταν η προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμό για το 100% των δανειοληπτών με «κόκκινα» δάνεια και πλέον το ποσοστό μειώνεται δραματικά μόλις στο 25%.

Το δηλώνουν ωμά: η όποια ανάκαμψη της οικονομίας έχει ως βάση της την παραπέρα πτώση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης. Γι’ αυτό και βιάζονται για τη νέα αντιασφαλιστική αναδιάρθρωση, ενώ έπονται και τα Εργασιακά.

Και βέβαια, την ώρα που σχεδιάζεται το παραπέρα τσάκισμα του λαού, η κυβέρνηση αναλαμβάνει νέες δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο για «ειδικές φορολογικές ζώνες», νέες φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, «εργαλεία χρηματοδότησης» των επενδύσεων κ.ά.

Και ρωτάμε τον εργάτη και την εργάτρια; μπορούμε λοιπόν να πάμε αλλιώς, αν όχι σε σύγκρουση με όλα όσα έρχονται να μας αποτελειώσουν; θα καθίσουμε να δούμε πώς και πόσο ακόμη θα μας τσακίζουν; θα περιμένουμε τί και γιατί;

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να οδηγήσουμε τον κλάδο σε μια πορεία αγωνιστική που δεν θα σταματά στο πρόσκαιρο, ούτε στο συντεχνιακό. Από αυτά χορτάσαμε και πάθαμε. Μάθαμε.

Τώρα θα δοκιμαστούμε πιο πολύ στην ικανότητά μας να οργανώσουμε την πάλη μας.

Το πλαίσιο το έχουμε, είναι αυτό που αποφασίσαμε στις Γενικές μας Συνελεύσεις και ανταποκρίνεται στις σημερινές σύγχρονες ανάγκες μας. Είναι αυτό το πλαίσιο που θα ανοίξει την όρεξη για ουσιαστικές διεκδικήσεις, για βαθιές αλλαγές, ανατροπές σε κάθε πλευρά της ζωής μας. Για βελτίωση όχι μόνο των όρων πώλησης της εργατικής μας δύναμης αλλά και της προοπτικής, της πραγματικής απελευθέρωσης μας από τα δεσμά των καπιταλιστών και της σκλαβιάς που επιβάλλουν.

Για μας πίσω δρόμος δεν υπάρχει.

Συζητούμε από αύριο με όλα τα ΔΣ των σωματείων, με τις ομάδες στον επισιτισμό.

Παίρνουμε υπόψη μας την πείρα από την πρόσφατη προσπάθεια, επιμένοντας να αντιπαλέψουμε τις μεγάλες μας αδυναμίες.

Αξιοποιούμε κάθε νέα εστία αντίστασης, πατώντας πάνω σε υπαρκτά προβλήματα που θα οξυνθούν (απληρωσιά, κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία).

Παρακολουθούμε καλύτερα την εργοδοσία, που θα αντεπιτεθεί για να μην κλιμακωθεί ο αγώνας.

Προβάλουμε όλο το γενικό πλαίσιο πάλης, όπως αυτό προσαρμόζεται στον κλάδο, παίρνοντας και νέες αγωνιστικές πρωτοβουλίες για το θέμα των συλλογικών συμβάσεων, όσο πλησιάζουμε στη λήξη όσων υπάρχουν, επιχειρησιακών (Ledra) και κλαδικών (ξενοδοχοϋπαλλήλων).

Με αφορμή και τις κλαδικές κινητοποιήσεις στην Υγεία να ανοίξουμε καλύτερα αυτό το ζήτημα που καίει την εργατική οικογένεια.

Να δώσουμε περισσότερη προσπάθεια και προσοχή στα ζητήματα της αλληλεγγύης, γιατί η άσχημη κατάσταση θα οξυνθεί γρήγορα, θα έχουμε ακόμη και θέμα επιβίωσης πολλών οικογενειών συναδέλφων μας.

Δεν μπορούμε, δεν πρέπει τώρα να καθίσουμε.

Τώρα είναι ώρα για ένταση της δουλειάς μας.

Με περισσότερη όρεξη και θυσίες για να φτάσουμε εκεί που δεν φτάσαμε ως χθες.

Με περισσότερο κουράγιο και δύναμη που μας έδωσε η προηγούμενη μάχη.

Με περισσότερους μπροστά στην οργάνωση της επόμενης απεργίας, όποτε κι αν καταθέσουν τις προτάσεις για το νέο ασφαλιστικό.

Αλλά και με μετρήσιμους δείκτες για το πόσους περισσότερους οργανώσαμε στο Συνδικάτο.

Σε ποιους νέους χώρους έφτασε η ανακοίνωση, η φωνή μας.

Ποιες νέες πρωτοβουλίες θα πάρουμε για τις ΣΣΕ, να κατανοήσουν όλο και περισσότεροι εργάτες ότι έχουν λόγο για το πόσο θα πουλάνε την δύναμή τους στον καπιταλιστή.