Η ιστορία ενός τραγουδιού
«Strange Fruit»
Southern trees bear a strange fruit
Blood on the leaves and blood at the root
Black bodies swingin’ in the Southern breeze
Strange fruit hangin’ from the poplar trees
Pastoral scene of the gallant South
The bulgin’ eyes and the twisted mouth
Scent of magnolias sweet and fresh
Then the sudden smell of burnin’ flesh
Here is a fruit for the crows to pluck
For the rain to gather, for the wind to suck
For the sun to rot, for the tree to drop
Here is a strange and bitter crop
Παράξενο Φρούτο΄΄
Τα Νότια δέντρα βγάζουν ένα περίεργο φρούτο
Αίμα στα φύλλα και αίμα στις ρίζες
Μαύρα σώματα κινούνται στο νότιο αεράκι
Παράξενο φρούτο κρεμασμένο από την λεύκα.
Ειδυλλιάκη σκηνή του ηρωικού νότου.
Τα γουρλωμένα μάτια και το στριμμένο στόμα.
Η οσμή της μανόλιας γλυκύς και φρέσκια
Μετά η ξαφνική μυρωδιά της καμένης σάρκας
Είναι ένα φρούτο για να μαδάνε οι κουρούνες
Για να μαζεύει η βροχή, για να ρουφάει ο άνεμος,
Για να σαπίζει από τον ήλιο, για να πέφτει από το δέντρο
Είναι μια πικρή και παράξενη σοδειά.
Oι στίχοι του τραγουδιού προέρχονται από το ποίημα του Abel Meropol, ενός καθηγητή γυμνασίου του Bronx. O Meropol ήταν από τη Ρωσία και μέλος του κουμουνιστικού κόμματος των HΠΑ. Από φόβο για αντίποινα χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Lewis Allan.Το ποίημα εκφράζει τη φρίκη του Meropol βλέποντας τη φωτογραφια του Lawrence Beitler με τους δύο αφροαμερικάνους που είχαν λιντσαριστεί και κατόπιν κρεμαστεί σε δέντρο στο Μάριον της Ιντιάνα.Κυκλοφόρησε τους στίχους στο περιοδικο The New York Teacher to 1936.
Τους στίχους μελοποίησε μόνος του ο Meropol, αφού κανένας μουσικός δεν ήθελε να τον βοηθήσει. Το τραγούδι σημείωσε μικρή επιτυχία όταν το ερμήνευσε ο Meripol μαζί με την γυναίκα του και μια μαύρη τραγουδίστρια , την Lora Dancan, στο Madison Square Garden.
Ο Barney Jozefson , ιδρυτής του νυχτερινού κέντρου Café Society στη Ν.Υόρκη, γοητευμένος από το τραγούδι, το πρότεινε στην Bilie Holiday η οποία το ερμήνευσε στο κέντρο του.Παρόλο το φόβο από αντίποινα που διέτρεχε , η Βilie το τραγουδούσε σε κάθε παράσταση. Το πρότεινε μάλιστα στην δισκογραφική εταιρεία Columbia να το ηχογραφήσει. Η Columbia αρνήθηκε και η Bilie το ηχογράφισε στην εταιρεία του φίλου της Milt Gambler Commodore records που ηχογραφούσε κομμάτια εναλλακτικού ρεπερτορίου της τζάζ. Ο δίσκος έγινε η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της.
Το τραγούδι έγινε ο ύμνος του αντι-λυντσαριστικού κινήματος και επηρέασε το κίνημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1950-1960.
Το Δεκέμβριο του 1999, το περιοδικό TIME το επέλεξε ως τραγούδι του αιώνα. Το 2002 η βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το περιέλαβε στις 50 κυριότερες ηχογραφήσεις του καταλόγου National Recording Registry.